Jarvis (ang. Jarvis Island) – wyspa koralowa na południowymPacyfiku, w połowie drogi międzyHawajami aWyspami Cooka. Jest to niezamieszkane terytorium nieinkorporowaneStanów Zjednoczonych o powierzchni 4,5 km²[1][2]. Jej współrzędne geograficzne to0°22′S 160°01′W/-0,366667 -160,016667. Jej płaska powierzchnia, w większości piaszczysta, wznosi się maksymalnie do 7 mn.p.m.
Jest to jedyna, opróczSamoa Amerykańskiego, posiadłość Stanów Zjednoczonych położona na półkuli południowej.
Wyspa została odkryta w 1821 r. przez kapitana Browna na brytyjskim statku „Eliza Francis”[3][2]. Wyspa stała się posiadłością USA w 1858 na podstawieUstawy o wyspach z guanem. Złoża guana były wydobywane w latach 1857-1879[2]. W 1889 r. wyspa została zaanektowana przez Wielką Brytanię, ale nie była eksploatowana[2]. Stany Zjednoczone ponownie odzyskały ją w 1935 roku[2]. W 1942 r. ewakuowano kolonistów z powodu ataków japońskich wojsk, od tego czasu wyspa pozostaje niezamieszkana[3]. W 1974 r. utworzono Jarvis IslandNational Wildlife Refuge, włączając wyspę do systemu rezerwatów przyrody[4].
Wyspa nie jest dostępna dla zwiedzających, wstęp możliwy jest wyłącznie po uzyskaniu specjalnego zezwolenia[5].
Zdjęcie satelitarne wyspy
Znak zakazu wstępu
Budynek rządowy na wyspie (1937)
Mężczyźni na brzegu wyspy (1937)
Brzeg wyspy i latarnia (2003)
Ścieżka do kopalni guana
.svg)
.jpg)
.jpg)
