miasto wgminie miejsko-wiejskiej | |||||
![]() Dwór w Jaraczewie (Chytrów) | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Gmina | |||||
Prawa miejskie | 1519–1934 i od 2016 | ||||
Burmistrz | Bartosz Banaszak | ||||
Powierzchnia | 10,08[1] km² | ||||
Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość | |||||
Strefa numeracyjna | 62 | ||||
Kod pocztowy | 63-233 | ||||
Tablice rejestracyjne | PJA | ||||
Położenie na mapie gminy Jaraczewo ![]() | |||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |||||
Położenie na mapie powiatu jarocińskiego ![]() | |||||
![]() | |||||
TERC (TERYT) | 3006014[2] | ||||
SIMC | 0199088 | ||||
Urząd miejski ul. Jarocińska 163-233 Jaraczewo | |||||
| |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Jaraczewo (daw.Jaraczew) –miasto wwojewództwie wielkopolskim, wpowiecie jarocińskim, siedzibagminy miejsko-wiejskiej Jaraczewo.
Miasto położone jest przydrodze krajowej nr 12Łęknica-Leszno-Jaraczewo-Kalisz-Dorohusk, ok. 10 km na zachód odJarocina, ok. 45 km na północny zachód odOstrowa i ok. 70 km na południowy wschód odPoznania.
Miejscowość ma metrykęśredniowieczną. Nazwa notowana od XIV wieku i miała prawie cały czas tę samą formę: 1394Benek de Jaraczewo, 1401de Iaraczewo, 1415Jeraczewo, 1498de Iaraczewo, 1510Jaraczewo villa, Jaraczew oppidium, 1620Jaraczewo Villa, 1674Iaraczew oppidium, Jaraczewo, 1789Miasteczko Jaraczew, 1882Jaraczew lub Jaraczewo. Nazwa pochodzi odnazwy osobowejJaracz[3].
W latach 1519–1934 Jaraczewo posiadałoprawa miejskie. Miejscowość była gniazdem rodowym wielkopolskiej rodziny szlacheckiejJaraczewskichherbu Zaremba, do których należała przez cztery wieki. W XV wieku przedstawiciele rodu ufundowali w miejscowości kościół, w którym znajdowały się portrety fundatorów oraz ich groby rodowe m.in.Adama Jaraczewskiego zm. w 1657 roku uczestnikabitwy pod Chocimiem orazpotopu szwedzkiego[4][5] .
DoII rozbioru Polski (1793) Jaraczewo leżało wwojewództwie kaliskim; w wyniku rozbioru województwo kaliskie zostało włączone do Królestwa Prus, do prowincjiPrusy Południowe.
Porozbiorach Polski miejscowość znalazła się wzaborze pruskim. Jako miasto opisał ją XIX wiecznySłownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1811 znajdowało się w nim 34 domy z 560 mieszkańcami, a w 1837 ich liczba wzrosła do 817. W 1871 roku w miejscowości było 92 domy, w których zamieszkiwało 1105 mieszkańców w tym 832 katolików, 147 żydów i 126 ewangelików. W 1875 roku liczba mieszkańców spadła do 1068. W mieście mieszkało wówczas 298analfabetów[4].
Pod koniec XIX wieku Jaraczewscy utracili majątki w mieście. W 1882 roku znajdował się w nim kościół katolicki, synagoga, kilkuklasowa szkoła elementarna,urząd poborowy (podatkowy) orazpocztowy, a także kasa pożyczkowa,kółko włościańskie, trzygorzelnie oraz fabryka serów. W mieście w XIX wieku odbywały się czteryjarmarki rocznie[4].
Słownik odnotowuje również odkrycie archeologiczne jakie miało miejsce w okolicy miejscowości. W XIX wiekuwykopano brązowe pierścienie i ostrze żelazne oszczepu[4].
Pod koniec II wojny światowej 9 lutego 1945 roku na okolicznym polu rozbił sięamerykańskibombowiec. W katastrofie zginęło 5 żołnierzy. Miejsce to zostało upamiętnione krzyżem i tablicą.
1 stycznia 2016 roku Jaraczewo odzyskało prawa miejskie[6].
W 2022 r. zamieszkiwało je 1374 osób[1].
29 grudnia 2022 roku w Parku im. Powstańców Wielkopolskich w Jaraczewie odsłonięto poświęcony Powstańcom pomnik.[7]
W mieście znajduje się jedna parafia rzymskokatolicka:
Przynależność wojewódzka |
|
---|---|
Miasta (1919–75) | |
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–54 i 1973–75) |
|
Gromady (1954–72) |
|
Legenda: (1) w nawiasach podano okrespraw miejskich /praw miasteczka /praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4)OTP –osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Gminy miejskie |
|
---|---|
Gminy wiejskie z prawami miejskimi |
|
Gminy wiejskie z prawami miasteczka |
|
Źródła:Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294,Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422,Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015,Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds),Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.