| Data i miejsce urodzenia | 15 sierpnia 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 kwietnia 1998 | ||
| Zawód | |||
| |||
| |||
Janusz Lucjan Nasfeter (ur.15 sierpnia1920 wWarszawie, zm.1 kwietnia1998 tamże[1]) – polski reżyser, scenarzysta filmowy i pisarz.
W 1950 ukończył studia naWydziale ReżyseriiPaństwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (dyplom 1951), gdzie od 1956 był wykładowcą.
ZadebiutowałMałymi dramatami (1958), poruszającymi tematykę nieszczęśliwego dzieciństwa i trudnego dorastania. Był znawcą psychiki dziecięcej, tworząc w swoich filmach świat pełen poezji o wartościach uniwersalnych. Oprócz filmów o tematyce dziecięcej, Nasfeter nakręcił również melodramatNiekochana, kryminałZbrodniarz i panna, a także wojenne dramatyDługa noc (stał siępółkownikiem[2]) iRanny w lesie. W jego filmach występowali między innymi:Elżbieta Czyżewska,Ewa Krzyżewska,Zbigniew Cybulski iDaniel Olbrychski. Odkrył niezawodowych aktorów, m.in.Henryka Gołębiewskiego[3]. Janusz Nasfeter zdobył wiele nagród na festiwalach filmowych w Polsce i za granicą.
Napisał też książkęNajpiękniejszy dzień w 1962 zawierającą trzy opowiadania na podstawie swoich filmówMałe dramaty iMój stary. Był też autorem powieściŁowcy kangurów, rysunków i opowiadań drukowanych w prasie, a także słuchowisk radiowych[4].
Grzegorz Królikiewicz zrealizował o nim dwa filmy dokumentalne:Portret artysty z czasów starości (1993)[5] iPiękne lata niewoli (1996)[6].
W 2022 roku miał premierę film dokumentalnyJanusz Nasfeter. Piękny okrutny świat w reżyserii Aurelii Sobczak[7].
Był bratankiemStefana Nasfetera, przedwojennego producenta filmowego i właściciela kina „Oaza” wWołominie. Został pochowany nastarym cmentarzu na Służewie, a w 2018 szczątki przeniesiono do rodzinnego grobu nastarych Powązkach wWarszawie.
| Lata 50. | |
|---|---|
| Lata 60. | |
| Lata 70. |
