 Autoportret z żoną | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Dziedzina sztuki | |||
| Epoka | |||
| |||
_-_William_III_when_Prince_of_Orange_(1650-1702)_-_RCIN_404779_-_Royal_Collection.jpg)
Jan de Baen (ur.20 lutego1633 wHaarlemie, poch. 8 marca1702 wHadze) –holenderskimalarzbarokowy.
Podstaw malarstwa nauczył się wEmden od swojego wuja Hindricka Pijmana[1][2]. Około 1646 wyjechał doAmsterdamu, gdzie został uczniem malarzaJacoba Adriaensz. Backera[1][2][3]. Po śmierci Backera w 1651 pozostał w Amsterdamie, malując portrety jako niezależny artysta[2][4]. W 1660 przeniósł się do Hagi[1][2], gdzie podobno szybko odniósł sukces jako portrecista[2][3]. WedługHoubrakena, przed 1666 de Baen został wezwany doAnglii przezKarola II i tam pracował na dworze[1][2][3]. W latach 1660–1665 przez jakiś czas pozostawał aktywny wLondynie[2]. Pracował także dlaelektora brandenburskiegoFryderyka Wilhelma, który w 1676 mianował gonadwornym malarzem i bezskutecznie próbował ściągnać go doBerlina[2].
W 1666 przystąpił haskiego bractwaConfrérie Pictura, w którym kilkakrotnie pełnił funkcję dziekana. W 1699 został regentem stowarzyszonej z bractwem akademii rysunku Haagsche Teekenacademie[2][3]. W swojej pracy artystycznej regularnie korzystał z pomocy asystentów, m.in. malarzyBarenda Appelmana(inne języki) (malował tła) iJohannesa Vollevensa(inne języki) (malował draperie)[2][3]. Wśród wielu uczniów de Beana był jego synJacobus de Baen, siostrzeniecJan van Sweel oraz zięćDaniël Vincentius[1][2][4].
Malował głównie portrety naturalnej wielkości (półpostać i postać do kolan) w styluvan Dycka[2][3], modne, nieco pochlebne, z wyraźnymi wpływami francuskimi, widocznymi np. w tłach przedstawiających parki lub faliste krajobrazy[2]. Sportretował m.in.Johanna Mauritsa z Nassau-SiegenAlbrechta VII Habsburga,Ferdynanda II Medyceusza,Wilhelma III Orańskiego oraz przywódców antyorańskiego stronnictwa – braci de Wittów:Johana iCornelisa(inne języki)[2][4]. MiastoDordrecht zleciło mu namalowanie dla ratusza wielkoformatowego obrazuTriumf Cornelisa de Witta po jego powrocie z podróży do Chatham w 1667. Przyjmował też zlecenia na portrety zbiorowe od instytucji i władz miejskich w Hadze,Lejdzie, Amsterdamie iHoorn[2][3].
