Jan X (łac. Ioannes X, ur. wBorgo Tossignano, zm. w maju929 wRzymie) –papież w okresie od marca 914 do maja 928[1].
W 905 został wybrany na biskupaBolonii, a później naarcybiskupaRawenny[2]. Za wstawiennictwemTeodory Starszej wybrany został papieżem.
W grudniu 915 po pokonaniuSaracenów pod Garigliano, koronował na cesarzaBerengara I w bazylice św. Piotra[1]. W rok później posłałlegatów na synod biskupów wschodniofrankońskich. W 928 roku wziął pod opiekę Stolicy Apostolskiejopactwo benedyktynów w Cluny[1]. Poparł kandydaturęKarola Prostaka na królazachodniofrankońskiego, a także podtrzymał tronKonrada I poprzez decyzje podjęte na synodzie wHohenaltheim[1]. Odnowił kontakty z kościołem wschodnim, które zostały zerwane na skutek reakcjiAnastazego III, który uznał czwarte małżeństwoLeona VI[1].
Próby uwolnienia spod władzy rzymskich rodów doprowadziły do nasłania złoczyńców, którzy zamordowawszy jego brata Piotra na oczach papieża (927), zmusili go do rezygnacji[2]. Na skutek intrygMarozji, Jan został wtrącony do więzienia przez Gwidona zToskanii, męża Marozji[1]. W maju 929 roku został uduszony poduszką wZamku św. Anioła[1].
