Ten artykuł dotyczy prymasa Polski. Zobacz też:Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.| Prymas Polski i Litwy | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1610 | ||
| Data śmierci | 6 września 1685 | ||
| Prymas Polski i Litwy | |||
| Okres sprawowania | 1679–1685 | ||
| Kanclerz wielki koronny | |||
| Okres sprawowania | 1677–1679 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Nominacja biskupia | 14 maja 1655 | ||
| Sakra biskupia | 24 października 1655 | ||
| |||
| Data konsekracji | 24 października 1655 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Jan Stefan Wydżgaherbu Jastrzębiec (ur. około1610 w powiecie lwowskim, zm. 6 września1685) –arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski w latach 1679–1685,biskup łucki w latach 1655–1659,biskup warmiński w latach 1659–1679,kanclerz wielki koronny,podkanclerzy koronny, kanclerzkrólowej PolskiLudwiki Marii Gonzagi w 1652 roku[1], proboszcz[2] kapituły katedralnej lwowskiej w 1641 roku, opat sieciechowski w 1647 roku[3], historyk.
Jako senator obecny był na sejmach: 1659, 1661, 1662, 1664/1665, 1666 (I), 1668 (III), 1672 (I) i 1674 (II)[4].
Jan Wydżga pochodził spodLwowa, był synempodsędka lwowskiego Jana i Zofii z Kiemliczów Babskiej. We Lwowie kształcił się wkolegium jezuitów, następnie wBelgii (Lowanium). ZwiedziwszyFrancję iHiszpanię udał się na wyższe studia teologiczne do Włoch. WRzymie uzyskał doktorat z teologii. Po powrocie do kraju otrzymał kanonię, wkrótce potem prepozyturę katedralną lwowską. Byłsekretarzem królaWładysława IV, a późniejJana Kazimierza.
Referendarz wielki koronny w 1652 roku, mianowanysekretarzem wielkim koronnym[5]. Od 1655 byłbiskupem łuckim. W 1658 zostałkanonikiemkapituły warmińskiej, która wybrała go na biskupa warmińskiego (1659). PoabdykacjiJana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę francuskiego księciaWielkiego Kondeusza[6]. Był członkiemkonfederacji generalnej zawiązanej 5 listopada 1668 roku nasejmie konwokacyjnym[7]. Był elektoremMichała Korybuta Wiśniowieckiego zwojewództwa malborskiego w1669 roku[8]. ElektorJana III Sobieskiego zwojewództwa chełmińskiego w 1674 roku[9]. Jako biskup warmiński współpracował z królem Janem III Sobieskim, który mianował go w 1675podkanclerzym, a dwa lata późniejkanclerzem wielkim koronnym. W roku 1679 po nagłej śmierci poprzednika zostałarcybiskupem gnieźnieńskim –prymasem Polski[10].
Jako biskup warmiński zrealizował wiele przedsięwzięć budowlanych: odbudowa pałacu biskupiego na wzgórzu katedralnym weFromborku, budowa pałacu biskupiego przy zamku wLidzbarku Warmińskim, odbudowa pomieszczeń mieszkalnych przykolegiacie w Dobrym Mieście, budowa klasztoru bernardynów wStoczku Klasztornym i inne.
