 ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego | |||
| Data i miejsce urodzenia | 29 sierpnia 1876 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 stycznia 1968 | ||
| Dziedzina sztuki | |||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
| |||
Jan Skotnicki (ur.29 sierpnia1876 wBobrownikach, zm.14 stycznia1968 wPodkowie Leśnej) –polskimalarz,artystaplastyk, działaczpolityczny, inspektor szkolnictwa artystyczno-zawodowego Wydziału II malarstwa,rzeźby isztuk zdobniczych w Ministerstwie Sztuki i Kultury w1919 roku[1].
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczył się w warszawskich gimnazjach, najpierwWojciecha Górskiego, następnieJana Pankiewicza, z którego za konspiracyjną pracę samokształceniową został usunięty. Maturę zdał w 1897 wPińsku. W latach 1898–1898 studiował malarstwo wAkademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie był uczniemJana Ciąglińskiego iLéona Baksta. Naukę kontynuował w krakowskiejAkademii Sztuk Pięknych uJacka Malczewskiego,Teodora Axentowicza,Leona Wyczółkowskiego iJózefa Mehoffera, a następnie w latach 1904–1905 pobierając naukę wParyżu wAcadémie de la Grande Chaumière. W Paryżu poślubił Teodorę z Trenklerów. Powrócił do kraju i od 1908 do 1917 mieszkał wZakopanem, gdzie współtworzył towarzystwo„Sztuka Podhalańska” i warsztaty„Kilim”. Mianowany członkiemRady Stanu w1918 roku[2]. Brał udział w walkach niepodległościowych w 1918 walcząc wII Brygadzie Legionów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości był zaangażowany politycznie. W czasiewojny polsko-bolszewickiej służył cztery miesiące jako kanonier w 1 Pułku Artylerii Polowej. Od 1922 do 1929 zajmował stanowisko dyrektora w Departamencie Kultury i Sztuki wMinisterstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. 16 grudnia 1922 uczestniczył w wizycieGabriela Narutowicza w gmachuZachęty i był obecny podczas zamachu na życie i przy śmierci prezydenta. Po 1945 na krótko ponownie pracował wMinisterstwie Edukacji Narodowej, ale po ujawnieniu jego działalności przedwojennej został odsunięty od pracy ministerialnej. Razem z historykiem sztukiAndrzejem Kossakowskim prowadził wGrodzisku Mazowieckim ognisko plastyczne. W 1957 ukazały się drukiem zbeletryzowane pamiętniki Jana Skotnickiego noszące tytuł„Przy sztalugach i przy biurku”.
Jego twórczość obejmuje zarówno technikę olejną, jak i akwarelę. Poza obrazami rysował i tworzył grafikę. Były tomłodopolskie sceny figuralne o tematyce historycznej i militarnej oraz pejzaże. W późniejszych latach rozszerzył twórczość o malarstwo portretowe. W 1906 miał pierwszą wystawę indywidualną wTowarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, a w 1910 wystawiał swoje prace na Powszechnej Wystawie Sztuki Polskiej weLwowie. Kolejne dwie duże wystawy twórczości Jana Skotnickiego miały miejsce w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w 1913 i 1918.
Zmarł w Podkowie Leśnej. Spoczywa nacmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 91-1-26,27)[3].
