To jest wersja przejrzana tej strony
Jan Myjak-Myjkowski (ur.5 czerwca1849 wZagorzynie kołoŁącka nadDunajcem, zm.23 lipca1927 r. wLichwinie), działaczruchu ludowego wGalicji, poeta ludowy.
Pochodził z rodziny chłopskiej; był synem Macieja i Anny z domu Kyrcz, miał trzech braci : Walentego Myjkowskiego(1843-1916), profesora Gimnazjum Wadowity wWadowicach w latach1873–1906, Antoniego(1851-1940) - pracownika Kolei Państwowych weLwowie oraz Piotra Myjkowskiego ur.1853, prawnika, prezesa Sądu wSarajewie.Ukończył tylko szkołę ludową, gdzie jego nauczycielem był Adam Czarnek. Proboszczem w parafii był ks. Tomasz Korab-Pociłowski. To im zawdzięcza możliwość zapoznania się z całą polską literaturą w tym z dziełamiMikołaja Reja, J. Kochanowskiego i romantyków. Służbę wojskową odbył wInnsbrucku i niedługo po powrocie z wojska zadebiutował w 1875 roku jako poeta ludowy swym wierszem pt. „Wiersz górala z Zagorzyna z powodu upadku Polski”. W tym czasie poznał ks.Stanisława Stojałowskiego, organizatora ruchu ludowego w Galicji. Swoje wiersze zaczął drukować w „Wieńcu i Pszczółce”, piśmie redagowanym i wydawanym przez ks. Stojałowskiego.W1877 ożenił się z Jadwigą Gałys. Wraz z grupą blisko 100 bogatych chłopów z Galicji pojechał na pielgrzymkę doRzymu, którą dla uczczenia 50-lecia kapłaństwapapieża Piusa IX zorganizował St. Stojałowski. Potem jeszcze Jan Myjak brał udział w następnych pielgrzymkach doCzęstochowy a nawet doPalestyny. Pod wpływem ks. Stojałowskiego zaangażował się w działalność społeczną i patriotyczną. Brał czynny udział w 100. rocznicypowstania kościuszkowskiego we Lwowie, gdzie integralną częścią uroczystości byłaWystawa Krajowa, zjazd Kółek Rolniczych i odsłonięciePanoramy Racławickiej.W rodzinnym Zagorzynie reaktywował podupadłe kółko rolnicze.3 lipca1893 został członkiem władz utworzonego na zjeździe wNowym Sączu przez Jana i Stanisława PotoczkówZwiązku Stronnictwa Chłopskiego. Przez 10 lat był członkiem władz Związku, do powstaniaPSL wRzeszowie w1903. W1906 sprzedał swoje gospodarstwo w Zagorzynie i zakupił duże gospodarstwo w Lichwinie wpow. tarnowskim. Pierwsza żona zmarła kilka lat wcześniej, doLichwina przybył z drugą żoną, Marią ze Zborowskich. Z dwóch małżeństw urodziło się dwanaścioro dzieci. W Lichwinie szybko włączył się do prac społecznych. Ożywił podupadłe kółko rolnicze, przy nim dzięki pomocy prezesa tarnowskiego oddziałuTowarzystwa Szkoły Ludowej utworzył czytelnię Towarzystwa Szkoły Ludowej. W sąsiednimTuchowie wszedł w skład nowo powstałej Kasy Raiffeisena. W krzewieniu oświaty w Lichwinie wspomagali go dwaj mieszkańcy Lichwina: Józef Kita i Jakub Bujak - ojciec prof. Franciszka Bujaka. Jan Myjak do Lichwina przybył jako działacz ZSCH, ale na Ziemi Tarnowskiej działał jużWincenty Witos i Jan Myjak stał się jego gorącym zwolennikiem. Witos w swych pamiętnikach zalicza Jana Myjaka-Myjkowskiego do grona swych najbardziej oddanych współpracowników. W tym też czasie Jan Myjak na podstawie dekretu"C.K. Namiestnictwo, dekret 106635 z dn.22.11.1900 roku" zmienił nazwisko na Myjkowski.Nazwisko z Myjak na Myjkowski zmienił już w 1872 roku Walenty a w 1900 roku bracia Jana, Antoni i Piotr. Nazwiska zmieniły również dzieci Jana urodzone do roku 1900. Działalność literacką rozpoczął w 1875 r. drukując w „Wieńcu” nr.7 z dn. 12.XI. „Wiersz rolnika z Zagórzyna z powodu upadku Polski”. Ogłaszał potem mnóstwo wierszy: W „Wieńcu”, „Pszczółce”, „Włościanienie”, „Ziemi”, „Związku Chłopskim"”, Przyjacielu Ludu” i „Piaście”. Redakcja „Związku Chłopskiego” w 1900 roku wydała specjalny dodatek poświęcony osobie i twórczości Jana Myjaka. Charakterystykę napisałLudwik Młynek, podkreślając, że jest to pierwszy przypadek w Polsce - jubileusz 25-lecia twórczości chłopa-poety.
Ostatni wiersz napisał w1927, mając 78 lat. W Lichwinie był inicjatorem utworzenia nowej parafii, budowy kościoła i szkoły. Zmarł w Lichwinie23 lipca1927 i pochowany jest jako jeden z pierwszych na nowo otwartym cmentarzu.