| porucznik[1] | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Jacek Serwin (ur. 8 czerwca1843, zm. 6 lipca1926) – porucznik, weteran[1]powstania styczniowego.
Jan Jacek Serwin urodził się we wsiSerniki na Lubelszczyźnie, był rolnikiem.
Po wybuchu powstania wstąpił do oddziałuKazimierza Bogdanowicza. Brał z nim udział w bitwie pod Sawinem. Po klęsce Bogdanowicza przeszedł dooddziału Marcina Borelowskiego. W lecie 1863 przeszedł dooddział Bronisława Rudzkiego, w którego szeregach walczył między innymi wbitwie pod Depułtyczami orazbitwie pod Fajsławicami. Wkrótce po klęsce pod Fajławicami, dostał się do niewoli rosyjskiej i był więźniemZamku Lubeskiego orazCytadeli Warszawskiej. Za udział w powstaniu został zesłany na Sybir, gdzie spędził 3 lata[2]. Po powrocie do Królestwa mieszkał w Warszawie.
Po odzyskaniu niepodległości działał w Komitecie wsparć Weteranów 1863 w Lublinie. Po śmierci prezesa Brunona Dymowskiego 1 kwietnia 1926 roku, Jan Serwin został nowym prezesem, funkcję tę pełnił do swojej śmierci[3].
Był odznaczonyKrzyżem Walecznych[2].
Zmarł 6 lipca w Lublinie, został pochowany w rodzinnym grobowcu nacmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie[2].