| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1931 |
|---|---|
| Data śmierci | 23 września 1991 |
| Zawód, zajęcie | etnograf |
| Tytuł naukowy | doktor habilitowany nauk humanistycznych |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Małżeństwo |
Jan Bujak (ur.3 lutego1931 wZakopanem, zm.23 września1991) – polskietnograf.
Był synem znanego działaczaPolskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.
Studiował w Katedrze Etnografii SłowianUniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów w1956 zaczął pracować wMuzeum im. Władysława Orkana wRabce. Kierując muzeum, gromadził w nim eksponaty z terenu Gorców, Podhala, Spisza i Orawy. Prowadził też badania etnograficzne; organizował konkursy, m.in. przeglądypalm wielkanocnych,podłaźników,pająków, gwiazd kolędniczych,turoniów.
W1962 rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim, a później został pracownikiem Katedry Etnografii Słowian UJ. Prowadził w tym zakresie badania naukowe na tereniePodhala,Spisza iOrawy. W 1991 habilitował się na UJ na podstawie pracy "Zabawki w Europie"[1].
Był członkiem Rady NaukowejMuzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Muzeum Podhalańskiego w Nowym Targu, skansenu w Zubrzycy, Muzeum Regionalnego w Suchej Beskidzkiej oraz Komisji Muzealnej Oddziału PTTK w Nowym Sączu i Nowym Targu. Należał do Podhalańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Nowym Targu. Był członkiem założycielem Towarzystwa Przyjaciół Orawy. Był członkiem redakcji "Rocznika Podhalańskiego".
Był autorem wielu prac naukowych i popularnonaukowych, których duża część jest poświęcona góralszczyźnie. Publikował na łamach czasopism naukowych m.in. w "Etnografii Polskiej", "Wierchów", "Kwartalnika Historii Kultury Materialnej", "Rocznika Podhalańskiego", a także min. na łamach takich dzienników i tygodników jak "Gazeta Krakowska", "Głos Młodzieży", "Nasza Ojczyzna", "Przekrój", "Razem", oraz w periodykach "Podhalanka", "Turysta".
Jego żoną byłaBogdana Pilichowska[2].
Pochowany na cmentarzu Bronowickim w Krakowie[3].