James Dewar (ur.20 września1842 wKincardine-on-Forth wSzkocji, zm.27 marca1923 wLondynie) – szkockichemik ifizyk. LaureatMedalu Rumforda iMedalu Copleya.
Najmłodszy z sześciu braci, rodziców stracił w wieku 15 lat. AbsolwentDollar Academy naUniwersytecie w Edynburgu. W 1875 został profesoremUniwersytetu w Cambridge, a w 1877 członkiemRoyal Institution. Zaproponował wzór chemicznybenzenu, który później okazał się wzorem jego izomeru, obecnie nazwanymbenzenem Dewara. Przez ponad 25 lat prowadził rozległe badania w dziedziniespektroskopii. W 1891 wynalazł sposób otrzymywania ciekłego tlenu w ilościach przemysłowych, zaś rok później opracował pojemnik izotermiczny (termos), zwanynaczyniem Dewara, do badania niskotemperaturowych zjawisk wgazach oraz transportu skroplonych gazów. W 1905 r. odkrył, żewęgiel drzewny może wytworzyćpróżnię, co było bardzo pomocne przy ówczesnych eksperymentach z dziedzinyfizyki atomowej.
Wraz zFrederickiem Augustusem Abelem Dewar opracowałkordyt – bezdymną odmianę prochu strzelniczego.
W 1904 r. przyznano mu tytuł szlachecki. Na cześć naukowca nazwano krater księżycowy Dewar[1].
.png)
