 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pseudonim | Chunky | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||||||||
| Styl walki | leworęczny | |||||||||||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa | superśrednia | |||||||||||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||||||||||||||||||||
| Liczba walk | 29 | |||||||||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 25 | |||||||||||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 15 | |||||||||||||||||||||||||||
| Porażki | 3 | |||||||||||||||||||||||||||
| Remisy | 1 | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||||||||||||||
James DeGale (ur.3 lutego1986[1] wLondynie) –angielskibokser,złoty medalista igrzysk olimpijskich w Pekinie w wadze średniej. Były zawodowy mistrzEuropy, mistrz świata federacjiIBF kategorii super średniej.
Największym sukcesem DeGale’a był złoty medal, podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie.
Walki olimpijskie (Pekin 2008)
Karierę amatorską zakończył z rekordem79-16.
DeGale, karierę zawodową rozpoczął w 2009 roku, pokonując jednogłośnie na punkty Gruzina Vepkhię Tchilaia.w 7 zawodowej walce, zmierzył się o wakujący pasWBA International, stopując w 5 starciu brytyjczyka Sama Hortona. 11 grudnia 2010 roku, zmierzył się z rodakiem Paulem Smithem. Pokonał go przez TKO w dziewiątej rundzie, gdy sędzia przerwał pojedynek z powodu rozcięcia.
Pierwszej porażki na zawodowym ringu doznał 21 maja 2011 roku, jego rywalem byłGeorge Groves[2]. Walka była szalenie wyrównana i nikt nie osiągnął widocznej przewagi. Ostatecznie po znakomitej walce, przez decyzję większości po dwunastu rundach, zwyciężył Groves, odbierając DeGale’owi pas. Wynik walki uznano za kontrowersyjny, gdyż według większości obserwatorów i ekspertów, walka powinna zakończyć się remisem.
Następnym rywalem DeGale’a, był Polak aktualny wtedy mistrzEBUPiotr Wilczewski[3]. Mimo iż faworytem był brytyjczyk,Wilczewski nie ustępował mu na krok. Po ciekawym pojedynku, DeGale zwyciężył przez decyzję większości (115-113, 114-114, 115-113), odbierając Polakowi mistrzostwo Europy.
21 kwietnia 2012r, w pierwszej obronieEBU, zmierzył się z byłym mistrzem świataCristianem Sanavią. DeGale zdominował 2 pierwsze rundy, lecz w 3 Włoch posłał go na deski po prawym sierpowym, odbyło się jednak bez liczenia. Koniec nastąpił w czwartej rundzie, kiedy Sanavia, był trzy razy liczony. Sędzia przerwał pojedynek po kolejnymnokdaunie Włocha.
W drugiej obronie tytułu, zmierzył się z Haddilahem Mohoumadim. DeGale był faworytem, aleFrancuz dał z siebie wszystko, lecz przegrał jednogłośnie na punkty, po świetnym widowisku. (116-112, 117-111, 119-109).
8 grudnia 2012r, jego rywalem był kolumbijski weteranFulgencio Zúñiga[4]. DeGale całkowicie zdominował w 3 rundzie posyłając do na deski, jednak ten wstał i walczył dalej. Ostatecznie kolumbijczyk przetrwał 12 rund, lecz przegrał wysoko na punkty (118-109, 118-109, 118-109). Stawką walki był pasWBC Silver.
23 maja 2015 wBostonie pokonał jednogłośnie na punkty 114:112, 117:109 i 114:112 AmerykaninaAndre Dirrella (24-2, 16 KO), zdobywając tytuł mistrza świata federacjiIBF kategorii super średniej[5]
14 stycznia 2017 roku w Barclays Centre w Nowym Jorku zremisował (114-112, 113-113, 113-113) pojedynek z Badou Jackiem (21-1-1, 12 KO), dzięki czemu zachował mistrzowski pas federacji IBF.
9 grudnia 2017 roku w Londynie utracił mistrzowski pas organizacji IBF, przegrywając na punkty (114-114, 112-115, 112-116) z Amerykaninem Calebem Truax (29-3-2, 18 KO).
7 kwietnia 2016 wLas Vegas w pojedynku rewanżowym odzyskał tytuł mistrza świata kategorii super średniej federacji IBF. Pokonał jednogłośnie na punkty 114:113, 114:113 i 117:110 Caleba Truax.
23 lutego 2019 w Londynie przegrał na punkty 112-114, 112-115 i 109-117 zChrisem Eubankiem Jr. (28-2, 21 KO)[6].
|
1904: 65,8–71,7 kg, 1908: 63,5–71,7 kg, 1920–1936: 66,7–72,6 kg, 1948: 67–73 kg, 1952–2000: 71–75 kg, 2004–2012: 69–75 kg
