Komandor porucznik (Commander) James Bond, jak dowiadujemy się z filmuSkyfall, urodził się wSzkocji, w tytułowej posiadłości Skyfall. Zawodowo jest wywiadowcą (żołnierzemwywiadu) 007 (podwójne zero ma oznaczaćlicencję na zabijanie wMI6). Jest przystojnym, inteligentnym i wszechstronnie wykształconym – zna się właściwie na wszystkim – światowcem w nieokreślonym wieku. Ma nienaganne maniery, a edukację pobierał naUniwersytecie w Cambridge. Nosi eleganckie garnitury, jeździsupersamochodami. Jego ulubionym drinkiem jestmartini z wódką („wstrząśnięte, nie mieszane”). Uwielbia towarzystwo pięknych kobiet, ale pozostaje w stanie wolnym (raz był żonaty).
Jak dowiadujemy się z książkiŻyje się tylko dwa razy i filmuSkyfall rodzicami Bonda byliSzkot Andrew Bond iSzwajcarka Monique Delacroix. Imię i nazwisko matki 007 pisarz zaczerpnął od pewnej Szwajcarki, z którą był zaręczony. W swej fikcyjnej biografii Bonda John Pearson ustalił datę jego urodzenia na 11 listopada (rocznica zakończenia I wojny światowej) 1920, jednak w żadnej z książek nie ma na to dowodu. Fleming inspirował się rzeczywistym szpiegiem,SerbemDušanem Popovem, podwójnym agentem zarówno brytyjskim, jak i niemieckim, znanym również z charakteru playboya.
Z okazji wejścia na ekrany 21. części bondowskiego cyklu,Casino Royale, stworzono nową, oficjalną biografię agenta 007. Jest ona dostępna na stronie internetowej filmu. Wiele spośród jej elementów jest zbieżnych z literacką historią Bonda określoną przez Iana Fleminga, lecz wprowadzono także wiele zmian.
Obecna data urodzenia Jamesa Bonda to 13 kwietnia 1968. Dzień i miesiąc symbolizują premierę książkiCasino Royale w 1953, rok jest zaś zgodny z rokiem urodzeniaDaniela Craiga. Bond w obecnej wersji przyszedł na świat wBerlinie Zachodnim. Jego rodzice, Andrew i Monique, zginęli w wypadku podczas wspinaczki, wychowuje się więc w hrabstwieKent pod okiem cioci Charmain.
Podobnie jak napisał Fleming, Bond zostaje wyrzucony zEton College i uczęszcza do szkoły ukończonej przez jego ojca – Fettes College. W tym samym czasie, w ramach programu wymiany, pobiera też nauki naUniwersytecie Genewskim. Po ukończeniu Fettes wstępuje doRoyal Navy i uczy się w Britannia Royal Navy College w wieku 17 lat.
Nowa biografia odsłania kulisy służby wojskowej Bonda. Dołącza on do Special Boat Service, gdzie otrzymuje rangę komandora, a następnie zostaje przydzielony do jednostki sił specjalnych 030 Special Forces Unit (nawiązanie do30 Assault Unit, o czym pisał Fleming). Bond służy potajemnie w Iraku, Somalii, Iranie, Libii oraz aktywnie w Bośni. Następnie zostaje rekrutowany do RNR Defence Intelligence Group. W tym czasie uczęszcza na kursy specjalistyczne organizowane przez uniwersytety w Cambridge i Oksfordzie, wypracowując sobie dyplom z języków orientalnych w Cambridge. Wsławia się biegłą znajomością języków – francuskiego, niemieckiego i włoskiego – oraz dość poprawnym pisaniem w językach: greckim, hiszpańskim, chińskim i japońskim w czasie, gdy wstępuje do MI6.
Pełnisłużbę wojskową w Royal Navy w wieku od 17 do 31 lat, do SIS wstępuje mając 32 lata, a w wieku 38 lat, w roku 2006, otrzymuje status 00.
Zostaje opisany jako jedna z osób poszukujących broni masowego rażenia wBagdadzie i okolicach na niedługo przed inwazją na Irak. Z jego końcowego raportu wynika, że on i jego zespół niczego nie znaleźli. Jest później rozdrażniony, gdy dowiaduje się, że raport ten został zatuszowany przez kierownictwo wLondynie iWaszyngtonie.
James Albert Bond – sekretarz-archiwista attachatu wojskowego ambasady brytyjskiej w Warszawie
Ian Fleming stworzył postać Jamesa Bonda w lutym 1952 roku, podczas wakacji w swej jamajskiej posiadłości zwanejGoldeneye. Nazwisko agenta 007 zapożyczył od amerykańskiego ornitologaJamesa Bonda, autora książkiBirds of the West Indies (Ptaki Indii Zachodnich), którą posługiwał się – jako ornitolog hobbysta – podczas pobytu w swej willi naJamajce. W napisanym później liście do żony prawdziwego Bonda stwierdził: „Uderzyło mnie, że to krótkie, nieromantyczne, anglosaskie i do tego bardzo męskie nazwisko było tym, czego potrzebowałem. I tak narodził się drugi James Bond”.
Po napisaniu pierwszej powieści zatytułowanejCasino Royale, Fleming dał rękopis do przeczytania poecie i swemu przyjacielowi, Williamowi Plomerowi. Tekst spodobał się mu na tyle, że przesłał jego kopię znanemu wydawcy – Jonathanowi Cape’owi, który pomimo pewnych zastrzeżeń zdecydował się na publikację książki, również ze względu na szacunek, jakim darzył starszego brata Iana, Petera Fleminga, znanego pisarza powieści przygodowych i podróżniczych, którego książki wydawał już od wielu lat.
Serie książek i filmów o Jamesie Bondzie obfitują w wiele ciekawych postaci, będących sprzymierzeńcami lub przeciwnikami głównego bohatera. Zwierzchnicy 007 i pozostali oficerowie brytyjskiego wywiadu są zwykle określani pojedynczymi literami, jak choćbyM czyQ. W powieściach Bond ma dwie sekretarki, Loelię Ponsonby i Mary Goodnight, których role i kwestie w filmach przejęła sekretarka M,Panna Moneypenny. Bond pracuje czasem ze swym przyjacielem zCIA,Felixem Leiterem. W filmach Leiter pojawia się regularnie w produkcjach z udziałem Seana Connery’ego, w jednej z Rogerem Moore’em i obu z Timothym Daltonem. Był jednak tylko dwukrotnie grany przez tego samego aktora. Po nieobecności w filmach z Pierce’em Brosnanem w roli głównej, Leiter powraca wCasino Royale z Danielem Craigiem.
Kobiety, zwłaszcza w filmach, mają nieraz dwuznaczne imiona, prowadzące do nieśmiałych żartów, np. „Pussy Galore” (Goldfinger, imię i nazwisko postaci zaczerpnięto z postaci kobiety, prowadzącej w latach 50. dom publiczny w Nowym Jorku), „Plenty O’Toole” (Diamenty są wieczne), „Mary Goodnight” (Człowiek ze złotym pistoletem), „Dr Christmas Jones” (Świat to za mało) czy „Xenia Onatopp” (GoldenEye, kobiecy czarny charakter, którą podnieca duszenie mężczyzn udami).
Od pierwszej oficjalnej części,Doktora No, filmy poprzedzane są charakterystyczną sekwencją. Ukazuje ona widok przez otwór gwintowanejlufy, a w nim sylwetkę Bonda, który przechodzi kilka kroków, po czym nagle odwraca się w bok i strzela. Następnie na ekran spływa czerwień (symbolizując krew przeciwników 007), z kolei światło lufy przemieszcza się w dół ekranu. WDoktorze No stanowi ono później motyw przewodni napisów początkowych, podczas gdy wPozdrowieniach z Rosji iGoldfingerze światło lufy maleje i znika. OdOperacji Piorun otwiera początkową część filmu, poprzedzającą napisy. Zostało to zmienione wŚmierć nadejdzie jutro – gdy Bond odwraca się i strzela, z lufy pistoletu wydobywa się kula. WCasino Royale pominięty został chód Bonda, a pojawia się jedynie sam strzał, wQuantum of Solace iSkyfall cała sekwencja zostaje pokazana na końcu filmu, natomiast wNie czas umierać pominięty został rozlew krwi po strzale. Pomimo wszystkich zmian główny charakter sekwencji został zachowany do dziś.
Tuż po sekwencji początkowej w każdym filmie (opróczDoktora No) pojawia się tzw.sekwencja przedtytułowa, poprzedzająca napisy początkowe. Zazwyczaj sekwencja ta ukazuje agenta 007 kończącego jakąś misję, przed objaśnieniem misji głównej, o której będzie mowa w filmie. Nieraz zadanie Bonda z sekwencji przedtytułowej nie ma nic wspólnego z późniejszą akcją (np.Goldfinger,Tylko dla twoich oczu). Najdłuższą sekwencję przedtytułową – ponad 15-minutową – zawieraŚwiat to za mało, a najkrótszą – 3 minutową –Casino Royale. Zwykle trwają one od 7 do 10 minut.
Po sekwencji przedtytułowej pojawia się czołówka. Stanowi ona zwykle artystyczny popis (zachowany najczęściej w konwencji modernizmu) pełen sylwetek nagich i półnagich kobiet, tańczących, skaczących i strzelających z broni. Począwszy od lat 90. szczególnie podkreślone zostało tło graficzne czołówek, związane z tematyką każdego filmu (m.in. symbole upadającego komunizmu wGoldenEye, ropa naftowa wŚwiat to za mało, symbole karciane wCasino Royale, nagrobki wSkyfall). Czołówki te stały się znakiem firmowym filmów o brytyjskim agencie. Twórcą i najbardziej znanym spośród kreatorów napisów byłMaurice Binder, pracujący w latach1962–1989 nad czternastoma filmami o Bondzie. Opuścił jednak dwie produkcje (Pozdrowienia z Rosji z1963 iGoldfinger z1964), do których napisy zaprojektowałRobert Brownjohn. Binder powrócił wOperacji Piorun (1965). Po śmierci Bindera, od filmuGoldenEye (1995), czołówki bondowskie projektujeDaniel Kleinman, wykorzystując nieobecną wcześniej, zarówno w filmach, jak i czołówkach, animację komputerową. Wyjątkiem była czołówkaQuantum of Solace (2008), zaprojektowana przezBena Radatza iTima Fishera, reżyserów z firmy MK12.
Równie charakterystycznym elementem czołówek bondowskich jest przedstawianie w napisach początkowych mniej popularnych członków ekipy filmowej. W latach 60. standardem było umieszczanie w napisach początkowych takich osób jakksięgowy,montażysta dźwięku,projektant napisów początkowych czykoordynator kaskaderów. W latach 80. powszechną praktyką, nie tylko w filmach hollywoodzkich, stało się przesunięcie tych zawodów filmowych do napisów końcowych, zostawiając napisy w czołówce tylko dla najważniejszych funkcji i nazwisk. Tymczasem w czołówkach filmów z Bondem takie funkcje wciąż są obecne, jako element bondowskiej tradycji.
Podczas wyświetlania czołówki w tle brzmi główna piosenka filmowa, śpiewana zazwyczaj przez artystę popularnego w danym momencie.
Po raz pierwszy agent 007 przedstawił się słowami „My name is Bond. James Bond.” wDoktorze No:Sean Connery wypowiada je z papierosem w ustach przy stoliku w kasynie w odpowiedzi na nazwisko partnerki (podane w tym samym stylu). Zwrot ten wszedł do kanonu zachodniejkultury masowej. 21 czerwca 2005 r. American Film Institute umieścił go na 22. miejscu w rankingu najsłynniejszych cytatów w historii kina.
Bond zgodnie ze zwyczajem zamawia w barze „Martini z wódką, wstrząśnięte, nie mieszane”, po raz pierwszy wGoldfingerze (choć słowa te pojawiły się już wDoktorze No – zamówienie takie złożył jeden z przeciwników). Zwrot ten uplasował się na 90. pozycji listy AFI. WCasino Royale po przegranej partii pokera Bond zamawia martini z wódką, a gdy barman pyta: „wstrząśnięte czy zmieszane”, bohater odpowiada: „Mam to gdzieś”. WQuantum of Solace na pytanie o to, co pije, Bond odpowiada René Mathisowi: „Nie wiem. Co piję?”.
Każdy z filmów, opróczDoktora No (1962) iOperacji Piorun (1965), kończy się napisem „James Bond will return...” lub „James Bond will be back”, następującym podczas napisów końcowych lub po nich. DoOśmiorniczki (1983) napis ten zawierał także tytuł kolejnego filmu, który planowano nakręcić („James Bond will return in...”). Trzykrotnie zdarzało się jednak, że nazwa sequelu podana w poprzednim filmie była niezgodna z rzeczywistością, co wynikało ze zmian w planach producentów. Po raz pierwszy w przypadkuGoldfingera, w którym pojawiła się błędna informacja, że następną częścią będzieW tajnej służbie Jej Królewskiej Mości. Producenci dość szybko zmienili zdanie, więc po stworzeniu pierwszych kopii wprowadzono odpowiednią aktualizację. Po raz drugi zawirowania wokół tytułu kolejnego filmu pojawiły się w 1977 w filmieSzpieg, który mnie kochał. Początkowo James Bond miał powrócić wTylko dla twoich oczu, jednak twórcy postanowili wykorzystać wielki sukcesGwiezdnych wojen i nakręcićMoonrakera. Trzeci tego typu błąd pojawił się w filmieOśmiorniczka, w którym stwierdzono, że kolejną częścią będzieZabójczy widok, zapisane jakoFrom a View to a Kill, a nie, jak się później okazało,A View to a Kill. Dlatego w późniejszych filmach tytuły sequeli zwyczajnie pomijano, pozostawiając jedynie napis „James Bond will return”.
Akcja filmu miała miejsce w 38 państwach na świecie. W Europie plan filmowy lub miejsce akcji miało miejsce w: Jugosławii, Bułgarii, Czarnogórze, Czechosłowacji, Grecji, Turcji, Rosji, Cyprze, Monako, Andorze, Hiszpanii, Portugalii, Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, RFN, Szwajcarii, Włoszech oraz Austrii.
Słynny motywThe James Bond Theme został napisany przez Monty’ego Normana i wykonany po raz pierwszy przez OrkiestręJohna Barry’ego dla filmuDoktor No z1962 roku, jednak rzeczywiste autorstwo muzyki od wielu lat stanowi powód licznych kontrowersji. Niemniej jednak w 2001 Norman wygrał 30 tys. funtów w sprawie sądowej przeciwkobrytyjskiemu dziennikowiThe Sunday Times, który sugerował, że to Barry był całkowicie odpowiedzialny za skomponowanie utworu. John Barry kontynuował tworzenie oprawy muzycznej w 11 zakontraktowanych filmach. Jest też autorem motywu007, który pojawia się w kilku produkcjach jako alternatywaThe James Bond Theme, oraz popularnego orkiestrowego motywuOn Her Majesty’s Secret Service. ZarównoThe James Bond Theme, jak iOn Her Majesty’s Secret Service doczekały się wielu remake’ów, tworzonych m.in. przezThe Art of Noise,Moby’ego,Paula Oakenfolda czyPropellerheads.
Nowoczesne pojazdy i gadżety szpiegowskie z biegiem lat stały się popularnym elementem bondowskich misji. Zazwyczaj okazują się one niezwykle pomocne w rozwiązywaniu wszelkich problemów i pokonywaniu przeciwników.
Według wielu miłośników klasyczności pierwszych filmów gadżety ukazywane w ostatnich produkcjach z Pierce’em Brosnanem były zbyt futurystyczne. Dlatego też obecnie producenci starają się ograniczać do niezbędnego minimum zarówno ich ilość, jak i stopień zaawansowania.
We wcześniejszych książkach Fleminga, Bond miał zamiłowanie do „bojowo szarych”Bentleyów, a w późniejszych doAstona Martina DB3. John Gardner przyznał z kolei agentowi zmodyfikowanegoSaaba 900 Turbo, nazywanego Srebrną Bestią, a następnie Bentleya Mulsanne Turbo.
W najnowszych filmach nieodłącznym gadżetem Bonda jest zegarek, w którym znajdują się np. laser lub żyłka.