Jakut Ibn Abdallah al-Hamawi (ur.1179 wAnatolii, zm.1229 wAleppo) –arabski geograf i pisarz.
Pochodził zgreckiej rodziny z Anatolii i z nieznanych powodów został sprzedany w niewolę. WBagdadzie zakupił gokupiecsyryjski zHamy, który wykształcił go i zatrudnił jako swojego sekretarza, a następnie wyzwolił. Ponieważ jednak Jakut nie posiadał własnego majątku, po nieudanej próbie samodzielnego życia z powrotem zatrudnił się u swojego byłego pana, dla którego pracował aż do jego śmierci. Początkowo w służbie swojego pana, w celach handlowych, następnie zaś w poszukiwaniu książek, Jakut zwiedził dużą część ówczesnego świataislamu, w szczególności zaś Wschodu. Utrzymywał się z poszukiwania i kopiowania rękopisów, które sprzedawał, oraz z handlu książkami. Ze Wschodu wygnał go najazdmongolski. Jakut przeniósł się do Aleppo, gdzie znalazł sobie patrona. Tam też zmarł[1][2].
Do naszych czasów przetrwały trzy dzieła Jakuta.Słownik krajów (Mu'dżam al-Buldan), zawierający ułożone alfabetycznie nazwy miejscowości oraz zbiór wiadomości z dziedziny historii, topografii, literatury, folkloru oraz biografie znanych ludzi.Przewodnik człowieka inteligentnego, czyli wiadomości o pisarzach (Irszad al-arib fi ma'rifat al-adib), zwany też krótkoSłownikiem pisarzy (Mu'dżam al-udaba), zawierający informacje biograficzne dotyczące pisarzy i uczonych oraz cytaty z poezji i prozy. Jego trzecie dzieło toZbiór rozmaitych miejscowości o tej samej nazwie (Musztarik)[2].
Książki te zapewniły mu sławę, a zawarte w nich cytaty są często jedynymi ocalałymi fragmentami dzieł, które poza tym uległy zniszczeniu[2].
