| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie |
| Rektor Akademii Krakowskiej | |
| Okres sprawowania | 1614–1615 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 15 marca 1603 |
Jakub Janidło (Jakub Janidłowicz) (ur. w1570 wBodzentynie, zm.31 grudnia1619 wKrakowie) – prawnik, profesor, rektorAkademii Krakowskiej, kanonik sądeckifundi Biegonice od 1611 roku[1].
Był synem Macieja, ślusarza i rajcy miejskiego w Bodzentynie. Studia na Akademii Krakowskiej podjął w 1587. Magistrem nauk wyzwolonych i doktorem filozofii został w 1594. Wyjechał na dalsze studia doRzymu. W czerwcu 1598 r. jednomyślną uchwałą wszystkich profesorów uzyskał doktorat obojga praw. Po powrocie do Krakowa w 1599immatrykulował się na Wydział Prawa. 15 marca 1603 przyjąłświęcenia kapłańskie i otrzymał parafięGołaczewy, zasiadał również jako sędzia w sądzie biskupim kurii krakowskiej. Za namowąMikołaja Dobrocieskiego podjął się napisania podręcznikaProcessus iudiciarius ad praxim fori spiritualis Regni Poloniae conscriptus wydanego w 1606[2], stanowił on obowiązkowy podręcznik uniwersytecki w zakresie procesu kanonicznego przez kolejne 100 lat i był dużą pomocą dla urzędników sądów kościelnych. Od 1611 zaangażował się jako prawnik w spór zjezuitami i w obronę praw Akademii Krakowskiej występując w jej obronie na Sejmie walnym w 1612. Wyjeżdżając z misją do papieżaPawła V ostatecznie królZygmunt III Waza 23 stycznia 1616 zapewnił, że przywileje Akademii w całości zachować pragnie. Jakub Janidło w 1614 wybrany został rektorem Akademii, wybór ponowiono w 1615 i jeszcze w 1618; był także prowizoremSzkół Nowodworskich. Zmarł mając 49 lat. Na własne żądanie i za zgodą kapituły krakowskiej pochowany został wkaplicy Szafrańców na Wawelu, zwanej inaczej kaplicą prawników.