 Jadwiga Kuryluk (1939) | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 września 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 kwietnia 1995 |
| Zawód | aktorka |
| Odznaczenia | |
  | |
Jadwiga Kuryluk, właśc.Jadwiga Kuryluk-Cebrzyńska (ur.25 września1912 wSkierniewicach, zm.30 kwietnia1995 wWarszawie) –polskaaktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.
Córka Władysława Dionizego Kuryluka (1879–1940), majora-lekarza,zamordowanego w Katyniu[1][2], i Kazimiery Eleonory z domu Scharmach (1886–1974)[3][4]. Pomaturze dostała się na Wydział AktorskiPaństwowego Instytutu Sztuki Teatralnej wWarszawie, który ukończyła w 1936 roku. Jej kolegami z roku byli m.in.Lidia Wysocka iTadeusz Fijewski. Wszyscy zapisali piękne karty whistoriiteatru. Po egzaminie dyplomowym została zaangażowana doTeatru Polskiego. Po udanym debiucie jako Emilia Wardle w spektakluKarola DickensaKlub Pickwicka u boku samego mistrzaAleksandra Zelwerowicza jako tytułowy Pickwick, zagrała Zuzię w przedstawieniuAleksandra FredryDamy i Huzary i Dunię w sztuceAntoniego CzechowaWiśniowy sad, gdzie grałaMaria Przybyłko-Potocka. Przed wybuchemII wojny światowej występowała w teatrachwarszawskich:Narodowym iNowym.
Podczasokupacji dorabiała jakokelnerkawarszawskiej kawiarniU Aktorek, działała w konspiracji i brała udział w tajnych próbach sztukiJeana GiraudouxWojny trojańskiej nie będzie z myślą o wystawieniu jej po wojnie. W czasiepowstania warszawskiego walczyła w szeregachArmii Krajowej, w stopniu podporucznika,ps.Kuma. Wywieziona i internowana w obozie wNiemczech, po wkroczeniualiantów nawiązała kontakt zLeonem Schillerem i występowała w jego teatrze, objeżdżając polskie ośrodki na terenieNiemiec. Stamtąd przedostała się doAnglii i dołączyła do armiigenerała Władysława Andersa. DoPolski wróciła 1 sierpnia 1947 roku. Po wojnie związana była z teatrami: Ludowym im.Wojciecha Bogusławskiego wLingen (Ems) (1945–1946), Miejskim wJeleniej Górze (1947–1948) orazwarszawskimi:Rozmaitości (1948–1949 i 1972–1976), Nowej Warszawy (1949–1955), Młodej Warszawy (1955–1957) i Klasycznym (1957–1972).
Po raz pierwszy na ekranie wystąpiła w roli gościa hrabiny Róży w filmiepsychologicznymPożegnania (1958). Stworzyła szereg epizodycznych kreacji charakterystycznych wekranizacjach znanychpowieści:fantastycznejKornela MakuszyńskiegoO dwóch takich co ukradli księżyc (1962) w roli matki Nieboraka,Wielka miłość Balzaka (1973)Jerzego Stefana Stawińskiego jako pasażerka statku, jednym z największych przedsięwzięć polskiej kinematografiiJerzego AntczakaNoce i dnie (1975)Marii Dąbrowskiej w roli Ludwiczki, służącej w Krępie,Doktor Judym (1975)Stefana Żeromskiego jako ciotka Judymów,Granica (1977)Zofii Nałkowskiej w roli żony niespełnionego poety w salonie Kolichowskiej,Dziewczyna i chłopak, czyli heca na czternaście fajerek (1980)Hanny Ożogowskiej jako Gałązkowa, szatniarka na pływalni oraz w roli służącej Węgrosia w sfilmowanejnoweliHenryka SienkiewiczaHania (1984). Pojawiła się jako matka odprowadzana nasamolot w klasycznej komediiStanisława BareiMiś (1980) oraz zagrała postać Antoniny Serce, matki tytułowego bohatera wserialuRadosława PiwowarskiegoJan Serce (1981).
Od 4 kwietnia 1937 była żonąArsena Cebrzyńskiego, który służył wDywizjonie 303 i zginął śmiercią lotnika wbitwie o Anglię[1][2][5].
Zmarła w Warszawie, pochowana nacmentarzu Powązkowskim (kwatera 199-5-29,30).