Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Przejdź do zawartości

Jacqueline Seifriedsberger

Edytuj linki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jacqueline Seifriedsberger

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1991
Ried im Innkreis

Klub

SC Waldzell

Wzrost

158 cm^[1]

Debiut w PŚ

3 grudnia 2011 wLillehammer (13. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (13. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

12 lutego 2012 wLjubnie (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3 lutego 2013 wSapporo

Dorobek medalowy

Reprezentacja Austria
Mistrzostwa świata
srebro	Val di Fiemme 2013	druż. miesz.
srebro	Lahti 2017	druż. miesz.
srebro	Seefeld 2019	norm. druż.
srebro	Planica 2023	norm. druż.
srebro	Trondheim 2025	norm. druż.
brąz	Val di Fiemme 2013	normalna
Mistrzostwa świata juniorów
złoto	Zakopane 2008	indywidualnie
Igrzyska europejskie
złoto	Zakopane 2023	normalna
złoto	Zakopane 2023	druż. miesz.

Inne nagrody

Puchar Kontynentalny
3. miejsce		2007/2008
Letni Puchar Kontynentalny
1. miejsce		2012^[a]
2. miejsce		2010

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Jacqueline Seifriedsberger (ur.20 stycznia 1991 wRied im Innkreis^[1]) –austriacka skoczkini narciarska, reprezentantka klubuSC Waldzell. Brązowa medalistkamistrzostw świata w konkursie indywidualnym (2013) i dwukrotna wicemistrzyni świata w konkursach drużyn mieszanych (2013 i2017), złota medalistkamistrzostw świata juniorów (2008).

Przebieg kariery

[edytuj |edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej zadebiutowała 13 sierpnia 2003 podczas letnich zawodów Pucharu Kontynentalnego w austriackimBischofshofen, zajmując jedenastą pozycję. 1 marca 2006 po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując trzecie miejsce wZaō. Później sześciokrotnie zwyciężyła w letnich konkursach Pucharu Kontynentalnego^[2].

Po raz pierwszy namistrzostwach świata juniorów wystąpiła w 2006 wKranju, zajmując tam szóstą pozycję. Później jeszcze pięciokrotnie startowała w MŚJ. Najwyższe miejsce zajęła 28 lutego 2008 wZakopanem, zdobywając złoty medal^[2].

Wmistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym zadebiutowała w 2009 wLibercu, zajmując 12. miejsce, a dwa lata później wOslo uplasowała się na 31. pozycji. 22 lutego 2013 wVal di Fiemme zdobyła indywidualnie brązowy medal, a dwa dni później została drużynową wicemistrzynią świata (w konkursie mieszanym)^[2].

3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursiePucharu Świata kobiet wLillehammer zajęła 13. miejsce, po skokach 84 m i 82,5 m. 12 lutego 2012 po raz pierwszy w konkursie PŚ stanęła na podium wLjubno, zajmując 3. miejsce. Pierwsze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata odniosła 3 lutego 2013 wSapporo^[2].

We wrześniu 2025 ogłosiła zakończenie kariery sportowej^[3].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj |edytuj kod]

Miejsce5	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
13.	12 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	93,0 m	92,0 m	183,5 pkt	81,1 pkt	Maren Lundby

Mistrzostwa świata

[edytuj |edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
12.	20 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	76,0 m	83,0 m	178,5 pkt	64,5 pkt	Lindsey Van
32.	25 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	78,0 m	–	71,1 pkt	160,6 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
3.	22 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	104,0 m	98,5 m	237,2 pkt	16,5 pkt	Sarah Hendrickson
2.	24 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. miesz.^[b]	97,5 m	99,5 m	986,7 pkt (245,3 pkt)	24,3 pkt	Japonia
7.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,0 m	90,5 m	225,6 pkt	11,3 pkt	Carina Vogt
4.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. miesz.^[c]	96,5 m	90,0 m	869,5 pkt (216,4 pkt)	48,4 pkt	Niemcy
7.	24 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	92,5 m	240,9 pkt	13,7 pkt	Carina Vogt
2.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.^[d]	94,5 m	92,5 m	999,3 pkt (247,0 pkt)	36,2 pkt	Niemcy
2.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.^[e]	92,5 m	96,0 m	880,3 pkt (205,8 pkt)	18,6 pkt	Niemcy
16.	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	95,0 m	94,5 m	212,3 pkt	47,3 pkt	Maren Lundby
2.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż.^[f]	84,0 m	89,5 m	831,1 pkt (186,5 pkt)	12,7 pkt	Niemcy
8.	28 lutego	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	91,0 m	93,5 m	217,4 pkt	41,8 pkt	Nika Prevc
2.	1 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	druż.^[g]	97,5 m	96,0 m	885,1 pkt (228,4 pkt)	19,4 pkt	Norwegia
3.	5 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż. miesz.^[h]	117,0 m	117,5 m	906,8 pkt (200,2 pkt)	113,6 pkt	Norwegia
8.	7 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	indywid.	119,0 m	–	114,1 pkt	36,8 pkt	Nika Prevc

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj |edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
6.	5 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	indywid.	98,5 m	92,5 m	210,3 pkt	45,5 pkt	Juliane Seyfarth
6.	17 marca	2007	Tarvisio/Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	indywid.	86,5 m	86,5 m	207,5 pkt	22,0 pkt	Lisa Demetz
1.	28 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	87,0 m	84,0 m	227,0 pkt	–
5.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	92,5 m	90,0 m	231,0 pkt	11,0 pkt	Magdalena Schnurr
6.	29 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	95,0 m	101,0 m	239,5 pkt	28,0 pkt	Elena Runggaldier
4.	27 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	95,5 m	247,5 pkt	10,0 pkt	Coline Mattel

Igrzyska europejskie

[edytuj |edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
1.	27 czerwca	2023	Zakopane^[i]	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	99,0 m	98,5 m	262,6 pkt	–
1.	29 czerwca	2023	Zakopane^[i]	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.^[j]	95,5 m	99,5 m	939,3 pkt (230,4 pkt)	–
4.	30 czerwca	2023	Zakopane^[i]	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	128,0 m	130,0 m	240,9 pkt	36,5 pkt	Nika Križnar

Puchar Świata

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[4]
2011/2012	11.
2012/2013	4.
2013/2014	41.
2014/2015	9.
2015/2016	4.
2016/2017	8.
2017/2018	15.
2018/2019	17.
2019/2020	14.
2021/2022	10.
2022/2023	21.
2023/2024	5.
2024/2025	5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	3 lutego	2013	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	94,0 m	93,0 m	245,7 pkt
2.	3 lutego	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	125,0 m	127,0 m	161,4 pkt
3.	26 stycznia	2025	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	99,0 m	94,5 m	235,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	12 lutego	2012	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-95	87,0 m	84,5 m	222,4 pkt	3.	0,7 pkt	Daniela Iraschko
2.	5 stycznia	2013	Schonach	Langenwaldschanze	K-95	HS-106	93,0 m	95,5 m	219,2 pkt	3.	22,9 pkt	Sara Takanashi
3.	13 stycznia	2013	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	103,0 m	102,0 m	244,5 pkt	3.	3,0 pkt	Sara Takanashi
4.	2 lutego	2013	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	93,0 m	–	111,9 pkt	2.	8,3 pkt	Coline Mattel
5.	3 lutego	2013	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	99,0 m	102,0 m	271,2 pkt	1.	–
6.	9 lutego	2013	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	88,0 m	92,5 m	212,0 pkt	2.	16,0 pkt	Sara Takanashi
7.	10 lutego	2013	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	96,0 m	92,5 m	229,4 pkt	2.	11,0 pkt	Sara Takanashi
8.	15 marca	2013	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	101,5 m	101,0 m	283,0 pkt	3.	11,8 pkt	Sarah Hendrickson
9.	17 marca	2013	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	123,5 m	125,5 m	233,9 pkt	3.	28,9 pkt	Sarah Hendrickson
10.	17 stycznia	2016	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	95,0 m	90,0 m	231,9 pkt	3.	25,9 pkt	Sara Takanashi
11.	7 lutego	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	90,0 m	88,0 m	240,3 pkt	3.	19,8 pkt	Sara Takanashi
12.	27 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	98,5 m	99,0 m	239,2 pkt	3.	13,4 pkt	Sara Takanashi
13.	3 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	93,5 m	95,0 m	250,0 pkt	3.	18,1 pkt	Sara Takanashi
14.	11 grudnia	2016	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	93,5 m	93,5 m	237,0 pkt	3.	13,7 pkt	Sara Takanashi
15.	1 stycznia	2024	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	129,5 m	126,0 m	261,6 pkt	3.^[k]	10,5 pkt	Eva Pinkelnig
16.	3 lutego	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	125,0 m	127,0 m	161,4 pkt	1.	–
17.	24 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,0 m	87,0 m	240,2 pkt	2.	2,9 pkt	Eva Pinkelnig
18.	25 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	85,5 m	88,0 m	237,8 pkt	3.	8,8 pkt	Eva Pinkelnig
19.	1 marca	2024	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	125,0 m	125,0 m	246,5 pkt	2.	7,6 pkt	Nika Križnar
20.	5 stycznia	2025	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	92,0 m	94,0 m	251,4 pkt	3.	13,3 pkt	Katharina Schmid
21.	26 stycznia	2025	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	99,0 m	94,5 m	235,4 pkt	1.	–
22.	1 lutego	2025	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	137,5 m	147,0 m	236,6 pkt	3.	25,1 pkt	Eirin Maria Kvandal
23.	22 lutego	2025	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	87,5 m	93,5 m	231,1 pkt	3.	17,3 pkt	Nika Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursachPucharu Świata

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Sezon 2011/2012
													punkty
13	12	12	8	4	21	5	10	3	-	-	-	6	327
Sezon 2012/2013
																punkty
9	7	4	6	3	8	4	3	2	1	2	2	-	-	3	3	817
Sezon 2013/2014
																		punkty
5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45
Sezon 2014/2015
													punkty
7	4	24	11	4	4	10	6	13	18	14	14	14	370
Sezon 2015/2016
																	punkty
6	10	10	5	3	9	17	5	5	9	7	3	5	6	5	3	4	695
Sezon 2016/2017
																			punkty
4	3	5	3	10	32	9	16	37	11	13	11	9	8	6	5	-	-	5	544
Sezon 2017/2018
															punkty
20	22	16	15	13	11	16	14	16	13	27	10	10	13	18	252
Sezon 2018/2019
																								punkty
29	38	13	15	17	22	25	21	27	11	13	22	23	13	20	16	20	21	34	18	12	15	4	4	360
Sezon 2019/2020
																punkty
7	11	23	15	11	17	16	10	15	19	15	9	6	14	11	28	321
Sezon 2021/2022
																			punkty
10	6	20	11	15	13	13	17	15	9	-	11	9	17	11	8	14	14	14	393
Sezon 2022/2023
																										punkty
23	25	31	28	-	23	27	33	23	23	21	27	19	18	16	19	17	13	14	9	8	22	21	33	25	21	259
Sezon 2023/2024
																								punkty
16	18	4	9	18	3	15	6	8	9	6	13	11	1	8	2	3	2	10	7	6	11	7	6	935
Sezon 2024/2025
																								punkty
q	7	21	7	8	9	8	3	8	4	4	5	1	3	22	6	5	4	3	5	4	7	5	10	978
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowychPucharu Świata

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Sezon 2012/2013
Sezon 2012/2013				12
Sezon 2013/2014
Sezon 2013/2014				2
Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018			6	6
Sezon 2018/2019
Sezon 2018/2019			2	3
Sezon 2021/2022
Sezon 2021/2022		-	1	-
Sezon 2023/2024
Sezon 2023/2024				3
Sezon 2024/2025
Sezon 2024/2025	-	3	2	3
Legenda
1234-8poniżej 8 (Duety:1234-12poniżej 12) - – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[4]
2019	23.
2020	14.
2022	10.
2023	24.
2024	9.
2025	4.

Turniej Sylwestrowy

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2021/2022	15.
2022/2023	26.

Korona Alp

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2021/2022	5.

Turniej Dwóch Nocy

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2023/2024	11.
2024/2025	10.

Letnie Grand Prix

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2012	9.
2013	25.
2015	9.
2018	8.
2019	11.
2022	25.
2023	22.
2024	6.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	15 sierpnia	2012	Courchevel	Tremplin du Praz	K-90	HS-96	88,5 m	96,0 m	219,3 pkt	3.	2,6 pkt	Alexandra Pretorius
2.	13 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	96,0 m	95,5 m	219,8 pkt	3.	17,3 pkt	Sara Takanashi
3.	7 października	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	120,5 m	125,0 m	211,5 pkt	3.	35,7 pkt	Ema Klinec
4.	13 sierpnia	2024	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	124,5 m	124,5 m	241,6 pkt	3.	14,5 pkt	Ema Klinec
5.	14 sierpnia	2024	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	115,0 m	126,0 m	231,7 pkt	2.	18,6 pkt	Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursachLGP

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
2012
				punkty
3	4	-	-	110
2013
						punkty
5	18	-	-	-	-	58
2015
					punkty
4	-	-	6	3	150
2018
					punkty
7	15	17	5	9	140
2019
			punkty
11	8	20	67
2022
					punkty
11	16	-	-	20	50
2023
							punkty
-	-	-	-	-	-	3	60
2024
					punkty
3	2	-	-	7	176
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2004/2005	11.
2005/2006	16.
2006/2007	8.
2007/2008	3.
2008/2009	7.
2009/2010	10.
2010/2011	5.
2011/2012	8.
2014/2015	4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	15 sierpnia	2007	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-65	61,5 m	63,0 m	240,3 pkt
2.	12 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	95,0 m	88,0 m	235,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	1 marca	2006	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	81,5 m	78,5 m	182,5 pkt	3.^[l]	38,5 pkt	Lindsey Van
2.	14 stycznia	2007	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	89,5 m	88,5 m	225,0 pkt	2.	7,0 pkt	Ulrike Gräßler
3.	15 sierpnia	2007	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-65	61,5 m	63,0 m	240,3 pkt	1.	–
4.	18 sierpnia	2007	Bischofshofen	Laideregg-Schanze	K-65	HS-78	69,5 m	70,5 m	256,0 pkt	3.	10,4 pkt	Anette Sagen
5.	2 września	2007	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	91,5 m	82,5 m	215,0 pkt	3.	11,5 pkt	Daniela Iraschko
6.	11 grudnia	2007	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	93,0 m	91,5 m	235,0 pkt	3.	21,5 pkt	Anette Sagen
7.	12 grudnia	2007	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	90,5 m	90,5 m	227,5 pkt	3.^[m]	32,0 pkt	Anette Sagen
8.	23 stycznia	2008	Toblach	Trampolino Sulzenhof	K-67	HS-74	69,5 m	70,5 m	236,4 pkt	3.	13,6 pkt	Anette Sagen
9.	8 marca	2008	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	87,5 m	88,5 m	212,5 pkt	2.	11,5 pkt	Anette Sagen
10.	12 grudnia	2008	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	92,5 m	86,0 m	222,5 pkt	3.	4,0 pkt	Anna Häfele
11.	15 stycznia	2011	Braunlage	Wurmbergschanze	K-90	HS-100	87,5 m	82,0 m	204,5 pkt	3.	50,5 pkt	Coline Mattel
12.	19 lutego	2011	Ramsau	W90-Schanze	K-90	HS-98	88,5 m	89,5 m	225,5 pkt	3.	8,5 pkt	Sara Takanashi
13.	9 marca	2011	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	93,5 m	87,0 m	225,0 pkt	2.	1,5 pkt	Yūki Itō
14.	9 grudnia	2011	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	93,0 m	94,5 m	240,0 pkt	3.	19,0 pkt	Daniela Iraschko
15.	12 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	95,0 m	88,0 m	235,0 pkt	1.	–
16.	13 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	92,0 m	92,5 m	239,0 pkt	3.	14,0 pkt	Daniela Iraschko-Stolz

Miejsca w poszczególnych konkursachPucharu Kontynentalnego

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Sezon 2004/2005
												punkty
8	10	9	17	12	17	9	9	8	9	15	14	290
Sezon 2005/2006
																		punkty
12	dq	9	14	-	-	-	-	13	14	19	16	24	6	3	8	13	14	311
Sezon 2006/2007
																				punkty
8	8	6	10	11	10	7	5	2	30	-	8	13	9	8	9	-	-	-	-	484
Sezon 2007/2008
																	punkty
23	1	3	4	8	10	3	5	3	3	3	5	13	4	-	2	5	801
Sezon 2008/2009
																		punkty
3	8	13	13	17	10	10	8	-	12	9	-	6	5	8	9	4	10	503
Sezon 2009/2010
																		punkty
10	4	6	7	dq	5	7	12	6	5	-	-	4	17	-	-	-	-	404
Sezon 2010/2011
																				punkty
7	4	10	11	13	8	8	7	5	3	6	-	-	11	17	-	-	3	4	2	629
Sezon 2011/2012
							punkty
-	-	3	11	8	-	7	152
Sezon 2014/2015
				punkty
1	3	-	-	160
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2008	5.
2010	2.
2011	5.
2012	1.^[a]

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	20 sierpnia	2010	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	96,5 m	96,5 m	232,5 pkt
2.	21 sierpnia	2010	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	99,5 m	93,5 m	234,0 pkt
3.	19 sierpnia	2011	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	93,0 m	99,5 m	231,5 pkt
4.	10 września	2011	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	97,0 m	100,0 m	257,0 pkt^[a]
5.	9 września	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,0 m	94,5 m	256,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	13 sierpnia	2008	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-65	61,0 m	63,0 m	239,1 pkt	3.	2,8 pkt	Magdalena Schnurr
2.	17 sierpnia	2008	Bischofshofen	Laideregg-Schanze	K-65	HS-78	71,5 m	69,5 m	261,4 pkt	3.	2,8 pkt	Izumi Yamada
3.	20 sierpnia	2010	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	96,5 m	96,5 m	232,5 pkt	1.	–
4.	21 sierpnia	2010	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	99,5 m	93,5 m	234,0 pkt	1.	–
5.	11 września	2010	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	99,5 m	98,0 m	264,5 pkt	2.	3,5 pkt	Daniela Iraschko
6.	18 września	2010	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	95,5 m	92,0 m	222,0 pkt	3.	19,5 pkt	Daniela Iraschko
7.	26 września	2010	Falun	Lugnet	K-90	HS-98	95,5 m	95,5 m	253,0 pkt	2.	5,0 pkt	Daniela Iraschko
8.	1 października	2010	Liberec	Ještěd B	K-90	HS-100	95,5 m	97,0 m	253,5 pkt	2.	0,5 pkt	Elena Runggaldier
9.	19 sierpnia	2011	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	93,0 m	99,5 m	231,5 pkt	1.	–
10.	10 września	2011	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	97,0 m	100,0 m	257,0 pkt	1.^[a]	–
11.	11 września	2011	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	104,0 m	95,5 m	264,5 pkt	2.	2,0 pkt	Daniela Iraschko
12.	8 września	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	89,0 m	91,5 m	228,5 pkt	2.	26,5 pkt	Daniela Iraschko
13.	9 września	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,0 m	94,5 m	256,0 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursachLetniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
2008
										punkty
8	3	4	3	7	9	4	4	12	9	418
2010
											punkty
-	-	1	1	2	dq	3	5	5	2	2	590
2011
								punkty
-	-	-	-	1	5	1	2	325
2012
		punkty
2	1	180
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

[edytuj |edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj |edytuj kod]

Sezon	Miejsce^[2]
2015/2016	5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	85,5 m	225,0 pkt
2.	12 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,0 m	91,5 m	234,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	11 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	85,5 m	225,0 pkt	1.	–
2.	12 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,0 m	91,5 m	234,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursachFIS Cupu

[edytuj |edytuj kod]

Źródło^[5]^[2]
Sezon 2015/2016
								punkty
1	1	-	-	-	-	-	-	200
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

[edytuj |edytuj kod]

↑^a^b^c^dEx aequo zDanielą Iraschko.
↑Skład zespołu:Chiara Hölzl,Thomas Morgenstern,Gregor Schlierenzauer i Jacqueline Seifriedsberger
↑Skład zespołu:Michael Hayböck,Daniela Iraschko-Stolz,Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger
↑Skład zespołu:Michael Hayböck,Daniela Iraschko-Stolz,Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger
↑Skład zespołu:Chiara Hölzl,Daniela Iraschko-Stolz,Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
↑Skład zespołu:Chiara Kreuzer,Julia Mühlbacher,Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
↑Skład zespołu:Lisa Eder,Julia Mühlbacher, Jacqueline Seifriedsberger iEva Pinkelnig
↑Skład zespołu:Eva Pinkelnig,Stefan Kraft, Jacqueline Seifriedsberger iJan Hörl
↑^a^b^cGospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
↑Skład zespołu:Marita Kramer,Jan Hörl, Jacqueline Seifriedsberger iDaniel Tschofenig
↑Ex aequo zEirin Marią Kvandal
↑Ex aequo zJessicą Jerome.
↑Ex aequo zMają Vtič.

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]

↑^a^bJacqueline SEIFRIEDSBERGER - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-11-27].
↑^a^b^c^d^e^f^g^hⁱ^j^k^l^mⁿ^o^p^q^r^s^t^u^v^w^x^y^zAdam Kwieciński: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline 1991.01.20 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].
↑Dominik Formela: Jacqueline Seifriedsberger kończy karierę. skijumping.pl, 2025-09-24. [dostęp 2025-09-25].
↑^a^bJacqueline SEIFRIEDSBERGER - Athlete Biography; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
↑a^b^c^d^e^f^g^hⁱ^j^k^l^mⁿ^oJacqueline SEIFRIEDSBERGER - Athlete Biography. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Jacqueline SEIFRIEDSBERGER - Athlete Biography. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
Adam Kwieciński: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline 1991.01.20 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].

Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)

Złoty medal	2009:Lindsey Van 2011:Daniela Iraschko 2013:Sarah Hendrickson 2015:Carina Vogt 2017:Carina Vogt 2019:Maren Lundby 2021:Ema Klinec 2023:Katharina Althaus 2025:Nika Prevc
Srebrny medal	2009:Ulrike Gräßler 2011:Elena Runggaldier 2013:Sara Takanashi 2015:Yūki Itō 2017:Yūki Itō 2019:Katharina Althaus 2021:Maren Lundby 2023:Eva Pinkelnig 2025:Selina Freitag
Brązowy medal	2009:Anette Sagen 2011:Coline Mattel 2013:Jacqueline Seifriedsberger 2015:Daniela Iraschko-Stolz 2017:Sara Takanashi 2019:Daniela Iraschko-Stolz 2021:Sara Takanashi 2023:Anna Odine Strøm 2025:Anna Odine Strøm

Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużynowo)

Złoty medal	2019:Niemcy Seyfarth Straub Vogt Althaus 2021:Austria Iraschko-Stolz Sorschag Hölzl Kramer 2023:Niemcy Rupprecht Görlich Freitag Althaus 2025:Norwegia Midtskogen Traaserud Kvandal Strøm
Srebrny medal	2019:Austria Pinkelnig Seifriedsberger Hölzl Iraschko-Stolz 2021:Słowenia Križnar Rogelj Bogataj Klinec 2023:Austria Kreuzer Mühlbacher Seifriedsberger Pinkelnig 2025:Austria Eder Mühlbacher Seifriedsberger Pinkelnig
Brązowy medal	2019:Norwegia Strøm Bråten Opseth Lundby 2021:Norwegia Opseth Strøm Bjørseth Lundby 2023:Norwegia Lundby Kvandal Bjørseth Strøm 2025:Niemcy Seyfarth Schmid Freitag Reisch

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużyn mieszanych)

Złoty medal	2013:Japonia Y. Itō D. Itō Takanashi Takeuchi 2015:Niemcy Vogt R. Freitag Althaus Freund 2017:Niemcy Vogt Eisenbichler Würth Wellinger 2019:Niemcy Althaus Eisenbichler Seyfarth Geiger 2021:Niemcy Althaus Eisenbichler Rupprecht Geiger 2023:Niemcy S. Freitag Geiger Althaus Wellinger
Srebrny medal	2013:Austria Hölzl Morgenstern Seifriedsberger Schlierenzauer 2015:Norwegia Jahr Bardal Lundby Velta 2017:Austria Iraschko-Stolz Hayböck Seifriedsberger Kraft 2019:Austria Pinkelnig Aschenwald Iraschko-Stolz Kraft 2021:Norwegia Opseth Johansson Lundby Granerud 2023:Norwegia Strøm Forfang Bjørseth Granerud
Brązowy medal	2013:Niemcy Gräßler R. Freitag Vogt Freund 2015:Japonia Takanashi Kasai Itō Takeuchi 2017:Japonia Takanashi Takeuchi Y. Itō D. Itō 2019:Norwegia Strøm Johansson Lundby Stjernen 2021:Austria Kramer Hayböck Iraschko-Stolz Kraft 2023:Słowenia Križnar Zajc Klinec Lanišek

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużyn mieszanych)

Złoty medal	2025:Norwegia Strøm Lindvik Kvandal Forfang
Srebrny medal	2025:Słowenii Klinec D. Prevc N. Prevc Lanišek
Brązowy medal	2025:Austria Pinkelnig Kraft Seifriedsberger Hörl

Mistrzynie świata juniorekw skokach narciarskich

Indywidualnie
2006:Juliane Seyfarth 2007:Lisa Demetz 2008:Jacqueline Seifriedsberger 2009:Magdalena Schnurr 2010:Elena Runggaldier 2011:Coline Mattel 2012:Sara Takanashi 2013:Sara Takanashi 2014:Sara Takanashi 2015:Sofja Tichonowa 2016:Chiara Hölzl 2017:Manuela Malsiner 2018:Nika Križnar 2019:Anna Szpyniowa 2020:Marita Kramer 2021:Thea Minyan Bjørseth 2022:Nika Prevc 2023:Alexandria Loutitt 2024:Tina Erzar 2025:Ingvild Synnøve Midtskogen
Drużynowo
2012:Japonia 2013:Słowenia 2014:Japonia 2015–2017:Niemcy 2018:Słowenia 2019:Rosja 2020:Austria 2021:Austria 2022:Słowenia 2023:Japonia 2024:Słowenia 2025:Niemcy

Mistrzynie Austrii w skokach narciarskich

Skocznia normalna	2000:Daniela Iraschko 2000/2001:Daniela Iraschko 2001:Daniela Iraschko 2002:Eva Ganster 2003:Daniela Iraschko 2004:Daniela Iraschko 2006:Daniela Iraschko 2007:Jacqueline Seifriedsberger 2008:Daniela Iraschko 2009:Daniela Iraschko 2010:Daniela Iraschko 2012:Daniela Iraschko 2013:Daniela Iraschko-Stolz 2014:Daniela Iraschko-Stolz 2015:Chiara Hölzl 2016:Jacqueline Seifriedsberger 2017:Chiara Hölzl 2018:Eva Pinkelnig 2019:Eva Pinkelnig 2020:Daniela Iraschko-Stolz 2021:Daniela Iraschko-Stolz 2022:Eva Pinkelnig 2023:Jacqueline Seifriedsberger 2024:Lisa Eder 2025:Lisa Eder
Skocznia duża	2000/2001:Daniela Iraschko 2001:Daniela Iraschko 2018:Eva Pinkelnig 2020:Chiara Hölzl 2021:Eva Pinkelnig 2022:Eva Pinkelnig 2023:Eva Pinkelnig 2024:Jacqueline Seifriedsberger 2025:Lisa Eder

Skocznia normalna

Skocznia duża

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacqueline_Seifriedsberger&oldid=77677491”

Kategorie:

[8]ページ先頭