 Jacky Ickx podczasMille Miglia (2018) | |||
| Imię i nazwisko | Jacques Bernard Ickx | ||
|---|---|---|---|
| Państwo | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Sukcesy | |||
1967: | |||
| |||
Jacques Bernard „Jacky” Ickx (ur.1 stycznia1945 wBrukseli) –belgijski kierowca wyścigowy.
W 1966 zadebiutował wFormule 1 w samochodzieF2 podczasGrand PrixNiemiec. W 1968 roku został kierowcą teamuFerrari i odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w rozgrywanym w ulewnym deszczu Grand PrixFrancji. Kolejnysezon spędził w zespoleJacka Brabhama, zdobywając wicemistrzostwo świata. W 1970 roku powtórzył ten sukces za kierownicą Ferrari.
W1974 roku odszedł z Ferrari doLotusa, ostatecznie karierę F1 zakończył w 1979 roku. Łącznie wystartował w 114 wyścigachGrand Prix. Odniósł 8 zwycięstw, 13 razy wywalczyłpole position.
Sześć razy zwyciężał w słynnym 24-godzinnym wyścigu wLe Mans. W 1977 roku wygrał słynny australijski wyścig samochodów turystycznychBathurst 1000, w 1979 roku został mistrzem seriiCan-Am, a w 1983 wygrałRajd Dakar.
W 1985 roku zakończył karierę sportową, chociaż wystartował jeszcze później kilkakrotnie w rajdzie Dakaru.
W 1984 roku podjął kontrowersyjną decyzję o przerwaniu wyścigu oGrand PrixMonako, dzięki czemuAlain Prost uratował zwycięstwo przed znacznie szybszym[potrzebny przypis]Ayrtonem Senną. Wyścig rozgrywano w ulewnych opadach deszczu, a Ickx pełnił funkcję głównego sędziego zawodów. W związku tym, że przejechano niewielką część dystansu przyznano tylko połowę punktów za każde miejsce. Wskutek przerwania wyścigu największe straty poniósł Stefan Bellof startujący na Tyrrell-Cosworth bez turbodoładowania, który dzięki trudnym warunkom wyprzedzał kolejnych rywali i miał szansę na zwycięstwo mimo małej mocy silnika. Ostatecznie tytuł mistrzowski w sezonie1984 przypadłNiki Laudzie, który wyprzedził Prosta o pół punktu.
| MistrzowieEuropy (1967–1984) |
|
|---|---|
| Mistrzowie (2009–2012, od 2017) |
|
