| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 7270 (2000) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | aau | ||||
| IETF | aau | ||||
| Glottolog | abau1245 | ||||
| Ethnologue | aau | ||||
| WALS | aba | ||||
| SIL | aau | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczneMAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znakówUnikodu. | |||||
Język abau – język zrodziny sepickiej[1] używany przez grupę ludności w prowincjiSandaun wPapui-Nowej Gwinei, blisko granicy zIndonezją[2]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 7270 osób[1].
Dzieli się na trzy dialekty[3]. Jest na tyle zróżnicowany wewnętrznie, że w kontaktach między różnymi grupami często używany jesttok pisin (który jest znany większości osób). Młodsze pokolenie zaczyna preferować ten język[1].
Nazwa „abau”, pierwotnie odnosząca się do regionu, oznacza tyle, co „nieżyzna gleba, nieużytek”. Jest to również nazwa grupy etnicznej[4].
Poświęcono mu opracowanie gramatyczne z 2011 r.[5] Jest stosowany w edukacji. W piśmiennictwie stosuje sięalfabet łaciński[1].
