W latach 1996–1998 pracował jako analityk rynku w przedsiębiorstwie ANR Amer Nielsen Eesti OÜ, od 1997 do 1999 był analitykiem na Uniwersytecie w Tartu, następnie kierował prywatnym przedsiębiorstwem. Pracował później w estońskim związku koszykarskim (2001–2002) i tallińskim magistracie jako doradca ds. ekonomicznych (2002–2003)[2]
W 2000 przystąpił doEstońskiej Partii Centrum[1]. W latach 2003–2004 i w 2005 pełnił funkcję zastępcy burmistrza Tallinna[2], następnie do 2007 sprawował urząd burmistrza estońskiej stolicy. Wwyborach w 2007 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Riigikogu. W 2011, 2015, 2019 i 2023 ponownie był wybierany do Zgromadzenia Państwowego[1][3][4][5].
Od 2007 do 2016 był drugim wiceprzewodniczącym parlamentu. W listopadzie 2016 został nowym przewodniczącym centrystów, zastępując na tej funkcjiEdgara Savisaara, założyciela i wieloletniego lidera partii[6]. 23 listopada 2016, po rozpadzie koalicji tworzącejdrugi rząd Taaviego Rõivasa, został kolejnym premierem Estonii, stając na czele nowego gabinetu, utworzonego przez centrystów,socjaldemokratów oraz partięZwiązek Ojczyzny i Res Publica[7].
Stanowisko premiera utrzymał także po wyborach w 2019. Jego centryści podpisali umowę koalicyjną z współrządzącąIsamaa oraz z opozycyjną dotąd narodowo-konserwatywnąEKRE[8]. 17 kwietniaRiigikogu powierzyło mu misję utworzenia nowego rządu[9], który został powołany tydzień później przez prezydentKersti Kaljulaid[10][11] i rozpoczął urzędowanie po zaprzysiężeniu 29 kwietnia 2019.
13 stycznia 2021 podał się do dymisji z funkcji premiera. Nastąpiło to w związku z postępowaniem dotyczącym korupcji, którym objęto m.in. sekretarza generalnego centrystów i doradczynię ministra finansów[12][13]. Zakończył urzędowanie 26 stycznia 2021, gdy zaprzysiężony został współtworzony przez jego ugrupowanie rząd liderkiEstońskiej Partii ReformKai Kallas[14].
W marcu 2021 został wybrany na nowego przewodniczącego estońskiego parlamentu[15]. Funkcję tę pełnił do końca kadencji w 2023, w kwietniu tegoż roku ponownie został drugim wiceprzewodniczącym Riigikogu[16]. We wrześniu 2023 na funkcji przewodniczącego centrystów zastąpił goMihhail Kõlvart[17]. W styczniu 2024 Jüri Ratas przeszedł do centroprawicowej partii Isamaa[18]. W tym samym roku uzyskał mandat posła do Europarlamentu X kadencji[19].
.jpg)