Józef Mariański-Bayerlein (ur.21 lutego1868 naDębcu wPoznaniu[1], zm.23 marca1940 wRybniku[2]) – polski duchownykatolicki,werbista, misjonarz wArgentynie.
Był jednym z pierwszych absolwentów Domu Misyjnego Świętego Krzyżawerbistów wNysie (1 października 1892). 1 maja 1903 w St. Gabriel k. Wiednia otrzymałświęcenia kapłańskie, a w tym samym roku wyjechał na misje doArgentyny i od 29 października 1903 pracował najpierw wApóstoles[1], a potem od 1906 wAzaras. Charakteryzując się znakomitymi zdolnościami organizacyjnymi służyłPolonii argentyńskiej (m.in. w 1904 za pieniądze brata otworzył pierwszą polską szkołę w prowincjiMisiones[1]), nie pomijając również potrzeb ludności miejscowej. Swoją działalnością narażał się lokalnym władzom i na krótko został aresztowany. Od 1909 z Azary wyjeżdżał do nieodległejBrazylii, gdzie służył Polakom mieszkającym nad górnąParaną. Od 1925 organizował także polskie nabożeństwa wPosadas[1]. Założył polskąochronkę, czytelnię „Quo vadis” i polskie czasopismo regionalne „Orędownik” (1924). W 1932 wrócił do Polski. Od stycznia 1933 do 1 stycznia 1934 był kuratorem samodzielnej placówki duszpasterskiej wGórnej Grupie[3]. Od 1935 przebywał wChludowie, gdzie wnowicjacie werbistów pełnił rolę spowiednikanowicjuszy. W 1936 przeniesiono go do Rybnika, gdzie był inicjatorem sprowadzeniaSióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji do Polski, co miało miejsce 14 i 15 lipca 1939[1]. Z Rybnika po wybuchuII wojny światowej ewakuował się doKielc. Trudne warunki ewakuacji nadwyrężyły jego zdrowie i po powrocie do Rybnika zapadł na zdrowiu i wkrótce zmarł nazawał serca. Pochowano go na cmentarzuparafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku (sektor 3-III-1-4)[4].
W dowód wdzięczności za włożoną pracę w rozbudowę kolonii Azara, 13 maja 1943 wmurowano w tamtejszym kościele tablicę pamątkową, a 9 listopada 1947 odsłonięto pomnik o. Józefa przed kościołem San Antonio de Padua[1].
W Misiones doczekał się biografii wydanej w językach polskim ihiszpańskim[1].