Iwano-Frankowe

Івано-Франкове

Widok ogólny na osiedle
Herb Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Powierzchnia	1,98 km²
Wysokość	302 m n.p.m.
Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość	6346 2931 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3259
Kod pocztowy	81070
Tablice rejestracyjne	(UA) BC
Położenie na mapie hromady Iwano-Frankowe Iwano-Frankowe
Położenie na mapie Ukrainy Iwano-Frankowe
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Iwano-Frankowe
Położenie na mapie rejon jaworowskiego Iwano-Frankowe
49°55′15″N 23°43′50″E/49,920833 23,730556
Multimedia w Wikimedia Commons

Iwano-Frankowe,Janów^[1] (ukr. Івано-Франкове; do 1946 roku: Янів,Janiw) –osiedle typu miejskiego naUkrainie, wobwodzie lwowskim, wrejonie jaworowskim. W 2001 roku liczyło ok. 5,8 tys. mieszkańców.

WI Rzeczypospolitej miasto było centrum niegrodowego starostwa, do którego należało 11 okolicznych wsi^[2].Ewaryst Andrzej Kuropatnicki w wydanym po raz pierwszy w 1786 r. dziełku pt. „Geografia (...) Galicyi i Lodomeryi” tak pisał o Janowie:Miasto z ślicznym kościołem, kosztem niegdyś miejscowego plebana śp. Smokowskiego wymurowanym, ale dla śmierci jego wewnątrz i zewnątrz nie dokończonym,...w stawy piękne i rybne, i w malinniki obfite, przedtem choć na warszawskim trakcie, tak było nieporządne, że prócz chleba i surowego mięsa, nic dostać do pożywienia nie można było (...)^[3].

WII Rzeczypospolitej miejscowość Janów była gminą miejską wpowiecie gródeckim, wwojewództwie lwowskim. 1 kwietnia 1929 do Janowa włączono gminęZalesie^[4].

W 1940 roku pozbawiona praw miejskich, stając się siedzibą wiejskiejgminy Janów^[5].

W latach 1944–1945nacjonaliści ukraińscy zOUN-UPA zamordowali tutaj 26 Polaków^[6].

W czasieokupacji niemieckiej polska mieszkanka Janowa Jadwiga Szwarc z d. Hecht udzieliła pomocyŻydówce Reginie Farb, za co w 1989 rokuInstytut Jad Waszem uhonorował ją tytułemSprawiedliwej wśród Narodów Świata^[7].

W latach 1940–1941 i 1944–1962 siedzibarejonu janowskiego (od 1946 iwano-frankowskiego).

Od dawnej nazwy miejscowości bierze swoją nazwęRoztocze Janowskie – jedna z trzech częściRoztocza Południowego.

• Kościół Świętej Trójcy – miejsce pochówkuKonstancji Zofii z Czartoryskich Poniatowskiej, matkiStanisława Augusta^[8].Pamiątka grobu tej pani w kruchcie na wspaniałym marmurze wyryta – pisał w „Geografii (...) Galicyi i Lodomeryi” wspomniany wyżej hrabia Kuropatnicki^[3].
• Cerkiew pw. Wniebowstąpienia Pańskiego z 1831 r.

• 
  Cerkiew greckokatolicka 2012
• 
  Rzymskokatolicki kościół św. Trójcy
• 
  TablicaKonstancji Czartoryskiej
• 
  Cerkiew prawosławna
• 
  Cer. Wniebowstąpienia Pańskiego, 1831

• Henryk Rewakowicz – polski działaczruchu ludowego, polityk, dziennikarz, uczestnikpowstania styczniowego, redaktor dziennika „Kurjer Lwowski”^[9].
• Antoni Süss – polski działacz niepodległościowy,powstaniec styczniowy, podporucznik weteranWojska Polskiego^[10].
• Paweł Rybicki – polski socjolog, historyk nauki, profesorUniwersytetu Jagiellońskiego iUniwersytetu Wrocławskiego, dyrektorBiblioteki Śląskiej wKatowicach^[11].
• Józef Zygmunt – polski wojskowy, żołnierzLegionów Polskich,podoficerWojska Polskiego wII Rzeczypospolitej, kawalerOrderu Virtuti Militari.
• Edward Hecht – polski wojskowy, kapitan piechotyWojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiarazbrodni katyńskiej.
• Meier Eidelheit – polski matematyk, przedstawiciellwowskiej szkoły matematycznej, członekPolskiego Towarzystwa Matematycznego
• Zenon Kohut – kanadyjski historyk pochodzenia ukraińskiego, członek rady naukowej czasopismaUkrajinśkyj istorycznyj żurnał, doctor honoris causaCharkowskiego Uniwersytetu Narodowego.
• Wiktor Neborak – ukraiński poeta, prozaik i rockman, współtwórca grupy poetyckiejBu-Ba-Bu.
• Adam Werschner – polski wojskowy,podpułkownikdyplomowanypiechotyWojska Polskiego,kawaler Orderu Virtuti Militari.
• Stanisław Żydaczek – polskibokser, dwukrotny medalistamistrzostw Polski.

• Mieczysław Orłowicz,Ilustrowany przewodnik po Lwowie ze 102 ilustracjami i planem miasta, Lwów-Warszawa, 1925, 276 s., s. 246–248.

• Janów 1.) z Romanówką (po rusku Janiw), [w:]Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 423 .
• Iwano-Frankowe na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
• Krótki opis współczesny i historia miasta. szlakirowerowe.lubelskie.pl. [zarchiwizowane ztego adresu (2011-08-17)].
• Archiwalne widoki miejscowości w bibliotecePolona

• Osiedla typu miejskiego w obwodzie lwowskim
• Rejon jaworowski
• Iwano-Frankowe