 Islandzki szpic pasterski | |||
| Inne nazwy | (isl.)Íslenskur fjárhundur, | ||
|---|---|---|---|
| Kraj patronacki | |||
| Kraj pochodzenia | |||
| Wymiary | |||
| Wysokość | suki 38–44, psy 42–48 cm | ||
| Masa | od 10–15 kg | ||
| Klasyfikacja | |||
| FCI | Grupa V, sekcja 3, | ||
| AKC | Herding (Foundation Stock Service) | ||
| CKC | Grupa 7 – Herding | ||
| UKC | Grupa 5 – Northern Breed | ||
| Wzorce rasy | |||
| |||
.jpg)
Islandzki szpic pasterski –rasa psa w typieszpica, wyhodowana naIslandii jakopies pasterski do zaganiania zwierząt gospodarskich.
Przodkowie rasy zostali sprowadzeni na Islandię przez wikingów w latach 874–930.[1]. Rasa jest prawdopodobnie spokrewniona znorweskim buhundem[2]. W połowie XX wieku na skutek dziesiątkujących epidemii populacja psów na wyspie uległa gwałtownemu zmniejszeniu. Do tego stopnia, że w latach 60. XX wieku istnienie rasy zostało poważnie zagrożone[3]. W celu jej ratowania w 1969 roku powstała organizacja Icelandic Dog Breeder Association (HRFÍ)[4]. Na przestrzeni pół wieku odbudowano populację szpica islandzkiego. Według danych z 2009 roku największa populacja tych psów występowała wDanii (2241), Islandii (1654),Szwecji (1367),Norwegii (774) iHolandii (725)[5]. W Polsce jest to ciągle rzadka rasa, ale jednak występująca.
Szata i umaszczenie: płowy, rudo-brązowy, czekoladowy, czarny, szary, niedozwolony jest kolor biały. Sierść jest gęsta, przylegająca do ciała. Rasa ta ma szeroko rozstawione uszy i smukłe nogi.[potrzebny przypis]
Ma tendencje do szczekania z byle powodu. Przy czym psy przebywające w domostwie (wraz z ludźmi) zachowują się dużo ciszej niż psy trzymane wyłącznie poza domem (w obejściu). Psy strzegące zagrody szczekają bardzo dużo, nawet na daleko oddalone obiekty (rowerzyści, psy, ptaki itd.). Strategia jego stróżowania sprowadza się do systemu wczesnego ostrzegania gospodarzy. Nigdy nie przejawia fizycznej agresji (ataku) względem człowieka, nawet intruza. Szpic islandzki to pies lojalny, lubiący przebywać w centrum zainteresowania, lecz bywa także uparty (zwłaszcza samce).
Jest głównie psem pasterskim, lecz nadaje się na stróża oraz psa rodzinnego.[potrzebny przypis]
Wklasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy V – Szpice i psy w typie pierwotnym, sekcja 3 – Nordyckie psy stróżujące i pasterskie[6]. Psy tej rasy nie podlegająpróbom pracy[1].
