Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Przejdź do zawartości

Ion Gheorghe Maurer

Edytuj linki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ion Gheorghe Maurer

Data i miejsce urodzenia

23 września 1902
Bukareszt

Data i miejsce śmierci

8 lutego 2000
Bukareszt

Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego

Okres

od11 stycznia 1958
do21 marca 1961

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Rumunii

Poprzednik

Petru Groza

Następca

Gheorghe Gheorghiu-Dej

Premier Rumunii

Okres

od 21 marca 1961
do 29 marca 1974

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Rumunii

Poprzednik

Chivu Stoica

Następca

Manea Mănescu

p.o. Przewodniczącego Rady Państwa Rumunii

Okres

od 19 marca 1965
do 24 marca 1965

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Rumunii

Poprzednik

Gheorghe Gheorghiu-Dej

Następca

Chivu Stoica

Wiceprzewodniczący Rady Państwa Rumunii

Okres

od 1961
do 1967

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Rumunii

Następca

Emil Bodnăraș

Minister spraw zagranicznych

Okres

od 15 lipca 1957
do 15 stycznia 1958

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Rumunii

Poprzednik

Grigore Preoteasa

Następca

Avram Bunaciu

Odznaczenia

Bohater Socjalistycznej Republiki Rumunii

Kawaler Orderu Korony Rumunii (1932–1947)

Multimedia w Wikimedia Commons

Ion Gheorghe Maurer (ur.23 września 1902 wBukareszcie, zm.8 lutego 2000 tamże) – rumuński prawnik i działacz komunistyczny. W latach 1958–1961 sprawował urząd Przewodniczącego Prezydium Wielkiego Zgromadzenia NarodowegoRumuńskiej Republiki Ludowej (głowa państwa rumuńskiego).Premier Rumunii od 21 marca 1961 r. do 27 lutego 1974 r.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Urodził się w dobrze sytuowanej rodzinie. Ojciec był z pochodzenia Niemcem, a matka Francuzką. W 1923 roku ukończył studia na wydziale prawaUniwersytetu Bukareszteńskiego; na tym samym uniwersytecie uzyskał również doktorat. Jako adwokat, wraz zLucrețiu Pătrășcanu, bronił w głośnym procesie działaczy komunistycznych w 1936 roku wKrajowej, w którym w roli oskarżonych występowali m.in.Ana Pauker iAlexandru Drăghici. W tym okresie wstąpił doKomunistycznej Partii Rumunii (KPR). W czasieII wojny światowej w latach 1942–1943 był internowany za działalność komunistyczną; po zwolnieniu przebywał w ukryciu. Organizował ucieczkę z obozu wTârgu Jiu późniejszemu Sekretarzowi Generalnemu KPRGheorghe Gheorghiu-Dejowi na kilka tygodni przed zamachem stanu przeciwko reżimowi gen.Iona Antonescu (23 sierpnia 1944 roku), w którym komuniści odegrali ważną rolę.

Od 1945 roku był członkiem Komitetu Centralnego KPR (z przerwą w latach 1955–1960), związanym z grupą tzw. działaczy „krajowych”, której przewodziłGheorghe Gheorghiu-Dej, a która przeciwstawiała się w rozgrywkach wewnątrzpartyjnychkomunistom przysłanym zMoskwy (m.in.Anie Pauker iVasile’owi Luce). W pierwszych latach powojennych Maurer sprawował szereg funkcji ministerialnych, m.in.: podsekretarza stanu w ministerstwie komunikacji w rządziePetru Grozy, ministra edukacji narodowej 1946–1947 i ministra przemysłu i handlu 1947–1948. Wzrost znaczenia Maurera, i przyśpieszenie jego kariery, nastąpił w drugiej połowie lat 50., kiedy objął tekę ministra spraw zagranicznych (1957–1958) oraz funkcję Przewodniczącego Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego (1958–1961).

W 1961 roku, po podjętej na falidestalinizacji m.in. przezIosifa Chișinevschiego iConstantina Pîrvulescu nieudanej próbie odsunięcia od władzyGheorghe Gheorghiu-Deja, został wybrany do Biura PolitycznegoKomunistycznej Partii Rumunii w miejscePîrvulescu. W tym samym 1961 roku objął poChivu Stoice funkcjępremiera, którą sprawował nieprzerwanie przez następne 13 lat.

Według niektórych relacji, Maurer miał zostać mianowany na łożu śmierci przez Gheorghe Gheorghiu-Deja jego sukcesorem, jednak zrezygnował prawdopodobnie ze względu na swoje pochodzenie – ojca Niemca i matkę Francuzkę. W walce o sukcesję poGheorghiu-Deju w 1965 roku przeciwstawił się kandydaturzeGheorghe Apostola na stanowisko Sekretarza GeneralnegoRumuńskiej Partii Komunistycznej, umożliwiając tym samym wybórNicolae Ceaușescu. Jego poparcie dlaCeaușescu i pomoc udzielona temu ostatniemu w marginalizacji działaczy blisko związanych zGheorghiu-Dejem umożliwiły mu zachowanie stanowiska premiera aż do 1974 roku, kiedy popadł częściowo w niełaskę i odszedł na emeryturę. Mimo wycofania się z czynnej polityki zdołał zachować poprawne relacje z Ceaușescu, co pozwoliło mu uczestniczyć w najważniejszych uroczystościach państwowych. Zmarł w Bukareszcie w 2000 roku.

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Słownik Biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku,WojciechW. Roszkowski (red.),JanJ. Kofman (red.),FlorinF. Anghel, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2004,ISBN 83-88490-67-2,ISBN 83-7399-084-4,OCLC 69356091 .
Lavinia Betea,Maurer si lumea de ieri. Marturii despre stalinizarea Romaniei, Editura Dacia, 2001,ISBN 973-35-1276-1.
Vladimir Tismăneanu,Stalinism pentru eternitate. O istorie politică a communismului românesc, Polirom, Iaşi, 2005ISBN 973-681-899-3.
Șerban Orescu,Ceaușismul. România între anii 1965 și 1989, Editura Albatros, București 2006,ISBN 973-87959-0-7.

Premierzy Rumunii

Księstwo Rumunii	Barbu Catargiu Apostol Arsache (p.o.) Nicolae Crețulescu Mihail Kogălniceanu Constantin Bosianu Nicolae Crețulescu Ion Ghica Lascăr Catargiu Ion Ghica Constantin A. Crețulescu Ștefan Golescu Nicolae Golescu Dimitrie Ghica Alexandru G. Golescu Manolache Costache Epureanu Ion Ghica Lascăr Catargiu Ion Emanuel Florescu Manolache Costache Epureanu Ion Brătianu
Królestwo Rumunii	Dimitrie Brătianu Ion Brătianu Theodor Rosetti Lascăr Catargiu Gheorghe Manu Ion Emanuel Florescu Lascăr Catargiu Dimitrie Sturdza Petre S. Aurelian Dimitrie Sturdza Gheorghe Cantacuzino Petre P. Carp Dimitrie Sturdza Gheorghe Cantacuzino Dimitrie Sturdza Ion I.C. Brătianu Petre P. Carp Titu Maiorescu Ion I.C. Brătianu Alexandru Averescu Alexandru Marghiloman Constantin Coandă Ion I.C. Brătianu Artur Văitoianu Alexandru Vaida-Voievod Alexandru Averescu Take Ionescu Ion I.C. Brătianu Alexandru Averescu Barbu Știrbey Ion I.C. Brătianu Vintilă Brătianu Iuliu Maniu Gheorghe Mironescu Iuliu Maniu Gheorghe Mironescu Nicolae Iorga Alexandru Vaida-Voievod Iuliu Maniu Alexandru Vaida-Voievod Ion Duca Constantin Anghelescu (p.o.) Gheorghe Tătărescu Octavian Goga Miron Cristea Armand Călinescu Gheorghe Argeșanu Constantin Argetoianu Gheorghe Tătărescu Ion Gigurtu Ion Antonescu Constantin Sănătescu Nicolae Rădescu Petru Groza
Rumuńska Republika Ludowa Socjalistyczna Republika Rumunii	Petru Groza Gheorghe Gheorghiu-Dej Chivu Stoica Ion Gheorghe Maurer Manea Mănescu Ilie Verdeț Constantin Dăscălescu
Republika Rumunii	Petre Roman Theodor Stolojan Nicolae Văcăroiu Victor Ciorbea Gavril Dejeu (p.o.) Radu Vasile Alexandru Athanasiu (p.o.) Mugur Isărescu Adrian Năstase Eugen Bejinariu (p.o.) Călin Popescu-Tăriceanu Emil Boc Cătălin Predoiu (p.o.) Mihai Răzvan Ungureanu Victor Ponta Gabriel Oprea (p.o.) Victor Ponta Gabriel Oprea (p.o.) Victor Ponta Sorin Cîmpeanu (p.o.) Dacian Cioloș Sorin Grindeanu Mihai Tudose Mihai-Viorel Fifor (p.o.) Viorica Dăncilă Ludovic Orban Nicolae Ciucă (p.o.) Florin Cîțu Nicolae Ciucă Cătălin Predoiu (p.o.) Marcel Ciolacu Cătălin Predoiu (p.o.) Ilie Bolojan

Ministrowie spraw zagranicznych Rumunii

Zjednoczone Księstwa Rumunii	Arsache Cantacuzino Grigore Ghica Rosetti-Bălănescu Papadopol-Calimah Ghica Mavrogheni Barbu Știrbei Golescu Teriachiu Golescu Golescu Ghica Calimachi-Catargiu Carp Calimachi-Catargiu Costaforu Boerescu Bălăceanu Cornea Kogălniceanu Ionescu Kogălniceanu Câmpineanu Boerescu
Królestwo Rumunii	Brătianu Stătescu Sturdza Câmpineanu Pherekyde Carp Lahovari Esărescu Lahovari Sturdza Stoicescu Sturdza Lahovari Marghiloman Sturdza Ion I.C. Brătianu Sturdza Lahovari Lahovari Sturdza Ion I.C. Brătianu Djuvara Maiorescu Porumbaru Ion I.C. Brătianu Arion Coandă Ion I.C. Brătianu Mișu Vaida Voievod Cicio Pop Zamfirescu Take Ionescu Derussi Duca Mitilineu Ion I.C. Brătianu Titulescu Mironescu Mihalache Ghica Vaida Voievod Titulescu Titulescu Antonescu Micescu Petrescu-Comnen Gafencu Manoilescu Sturdza Mihai Antonescu Niculescu-Buzești Vișoianu Tătărescu
Rumuńska Republika Ludowa	Pauker Bughici Preoteasa Maurer
Rumuńska Republika Socjalistyczna	Maurer Bunaciu Mănescu Macovescu Andrei Văduva Totu Stoian
Rumunia	Celac Năstase Meleșcanu Severin Pleșu Roman Geoană Ungureanu Cioroianu Comănescu Diaconescu Baconschi Diaconescu Marga Corlățean Meleșcanu Aurescu Comănescu Meleșcanu Mănescu Aurescu Odobescu Hurezeanu Țoiu

Prezydenci Rumunii

Przewodniczący Tymczasowego Prezydium	Constantin Parhon (1947–1948) Ștefan Voitec,Gheorghe Stere,Ion Niculi iMihail Sadoveanu (p.o., 1947–1948)^[A]
Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego	Constantin Parhon (1948–1952) Petru Groza (1952–1958) Mihail Sadoveanu iAnton Moisescu (p.o., 1958)^[A] Ion Gheorghe Maurer (1958–1961)
Przewodniczący Rady Państwa	Gheorghe Gheorghiu-Dej (1961–1965) Ion Gheorghe Maurer,Ștefan Voitec iAvram Bunaciu (p.o., 1965)^[A] Chivu Stoica (1965–1967) Nicolae Ceaușescu (1967–1989)
Prezydenci	Nicolae Ceaușescu (1974–1989) Front Ocalenia Narodowego (1989)^[B] Ion Iliescu (1989–1990)^[C] Ion Iliescu (1990–1996) Emil Constantinescu (1996–2000) Ion Iliescu (2000–2004) Traian Băsescu (2004–2007) Nicolae Văcăroiu (p.o., 2007)^[D] Traian Băsescu (2007–2012) Crin Antonescu (p.o., 2012)^[D] Traian Băsescu (2012–2014) Klaus Iohannis (2014–2025) Ilie Bolojan (p.o., 2025)^[D] Nicușor Dan (od 2025)

↑^a^b^cJako wiceprzewodniczący.
↑Kolegialna głowa państwa.
↑Głowa państwa jako przewodniczący Frontu Ocalenia Narodowego (1989–1990), a następnie
przewodniczący Tymczasowej Rady Jedności Narodowej (1990).
↑^a^b^cJako przewodniczącySenatu.

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedie internetowe:

Identyfikatory zewnętrzne:

Olympedia: 1201891

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ion_Gheorghe_Maurer&oldid=74446870”

Kategorie:

Ukryta kategoria:

Uniwersalny szablon cytowania – brak strony

[8]ページ先頭