 Scena z francuskiej interwencji w Hiszpanii pędzlaHippolyte Lecomte | |||
| Czas | 7 kwietnia 1823 - 3 października 1823 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik | przywrócenieFerdynandowi VII absolutnej władzy | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
| brak współrzędnych | |||
| |||
Interwencja francuska w Hiszpanii (fr.l'Expédition d'Espagne) – była tofrancuska ekspedycja w 1823 roku mająca na celu przywrócenie absolutnej władzykrólowi HiszpaniiFerdynandowi VII, która została jemu odebrana przezkortezy[1]. Popularną nazwą francuskiej armii zmobilizowanej w celu inwazji na Hiszpanię jest "Sto tysięcy synówświętego Ludwika" chociaż faktycznie francuskie wojska liczyły od 60 000 do 90 000 żołnierzy[2].
7 marca 1823Ferdynand VII był zmuszony zaakceptowaćKonstytucję Hiszpanii z 1812 oraz powołać liberalny rząd. 9 lipca 1820 w Madrycie zwołanoKortezy, na których król zaprzysiągł konstytucję. Uchwalono także likwidacjęzakonu jezuitów i innych klasztorów, których majątek miał ratować znajdujące się w kryzysiefinanse publiczne. ZniesionoInkwizycję,dziesięcinę i pomimo królewskiegoweta dokonano innych zmian katalizujących konflikt między państwem aKościołem[1]. W związku z tym zwołano wWeronieKongres, na który zjechali się carRosjiAleksander I, królPrusFryderyk Wilhelm III, cesarzAustriiFranciszek I,Klemens von Metternich orazFrançois-René de Chateaubriand[3], którzy powzięli decyzję o francuskiej inwazji na Hiszpanię[4].
7 kwietnia 1823 francuskie wojska pod dowództwemksięcia d'Angoulême wkroczyły do Hiszpanii, nie napotykając efektywnego oporu ze strony sił liberałów[1]. 23 maja Francuzi zajęliMadryt, a rząd iKortezy schronili się wKadyksie. Pobitwie pod Trocadero 3 października 1823 Kadyks skapitulował[1][5].Ferdynand VII odzyskał wtedy władzę, i unieważnił wszystkie decyzje Kortezów podjęte w czasieliberalnego trzylecia. Liberałów, w tym wielu wojskowych, spotkały represje, wielu udało się naemigrację[1].
