Ten artykuł dotyczy postaci mitologicznej . Zobacz też:inne znaczenia słowa Ino. Ino rzucająca się w morze z Melikertesem (barokowa rzeźba Pierre Graniera wparku wersalskim) | |||
| mityczna królowa Orchomenos | |||
| Jako żona | |||
|---|---|---|---|
| Dane biograficzne | |||
| Ojciec | |||
| Matka | |||
| Mąż | |||
| Dzieci | |||
| |||
Ino (gr.Ἰνώ Inṓ,łac.Ino) – wmitologii greckiej królewnatebańska, córkaKadmosa iHarmonii, druga żona beockiego królaOrchomenosAtamasa, macochaFryksosa iHelle, matkaLearchosa iMelikertesa.
Pragnąc pozbyć się swych pasierbów, najpierw doprowadziła do zmarnowania sparzonego wrzątkiem ziarna siewnego i wywołanej tym klęski nieurodzaju, a następnie sfałszowała orzeczeniewyroczni delfickiej, wymuszając na małżonku złożenie przebłagalnej ofiary z jego dzieci. Ich matkaNefele zesłała im uskrzydlonego baranka o złotym runie, który uniósł rodzeństwo, ratując im życie.
Ostatecznie zemstę na niej wywarłaHera, która zazdrosna oDionizosa, synaSemele, pozostającego pod opieką Ino i Atamasa, zesłała na króla atak szału, w którym zabił Learchosa, gdy Ino wraz z młodszym Melikertesem ratowała się ucieczką, w końcu rzucając się do morza. Oboje zostali tam zamienieni w dobroczynne bóstwa morskie –Leukoteę iPalajmona. Mit tenEurypides wykorzystał w (niezachowanej w całości) tragediiIno[1].
Nieliczne były jej przedstawienia wgreckim malarstwie wazowym. Twórcąkantaty zatytułowanej jej imieniem byłJohann Christian Bach.
