Urodził się w Monts, był profesoremprawa cywilnego oraz naczelnym sędzią wTuluzie, gdzie swoją wiedzą oraz kompetencją zyskał sobie mocną pozycję pośród prawników[1]. Pełnił funkcjębiskupa Noyon i Clermont. W 1342 rokuKlemens VI nadał mu godnośćkardynałaprezbitera, a potem mianował gowielkim penitencjariuszem (1348) oraz kardynałem biskupem Ostii (1352)[2].
Po śmierci Klemensa kardynałowie zebrani na dwudniowymkonklawe w Awinionie zapragnęli zwiększenia roli Świętego Kolegium[2]. W tym celu ułożyli i zaprzysięgli kapitulację, która zobowiązywała przyszłego papieża do liczenia się z nimi w wielu podstawowych kwestiach, a także niepowoływania nowych kardynałów, dopóki ich liczba nie spadnie do 16[1]. Kardynałowie wybrali Stefana Auberta, który po uroczystości koronacyjnej przybrał imię Innocentego VI[2].
Piąty papieżniewoli awiniońskiej ogłosił nieważność kapitulacji wyborczej, która podważa zakaz dokonywania transakcji podczas konklawe[1]. Potępił posiadanie więcej, niż jednegobeneficjum i duchownym nakazał wrócić do miejsc urzędowania[1]. Zreformował kurię, zmniejszając niepotrzebne wydatki[2]. Poparł przełożonych zakonów, którzy usiłowali przywrócić rygory zakonne[1]. Zwalczał franciszkańskichspirytuałów, nakazując inkwizycji ich aresztowanie, a w niektórych przypadkach, nawetspalenie na stosie[1].
Chciał wrócić doRzymu, co jednak uniemożliwiała mu sytuacja wPaństwie Kościelnym[2]. By uregulować sytuację w Rzymie, wysłał tam swojegolegata, hiszpańskiego kardynałaEgidio Albornoza, który zmodernizował administrację i podporządkował papiestwu większość terenów[1]. Papież zdjął także ekskomunikę zColi di Rienzi i uczynił go senatorem licząc, że pomoże mu przeciwstawić się arystokracji[1]. Plany te zakończyły się fiaskiem, gdyż di Rienzi zginął podczas ulicznych zamieszek 8 października 1354 roku[1].
5 kwietnia 1355 roku kardynał, jednocześnie biskup Ostii koronował, za papieską zgodą,Karola IV na cesarza, króla Czech, który wcześniej w 1346 roku został wybrany na króla rzymskiego[1]. Nowy cesarz po sejmach wNorymberdze i wMetzu ogłosiłZłotą Bullę[2]. Dokument ten regulował sprawę wyboru króla niemieckiego bez konieczności zatwierdzania go przez papieża[2].
Na arenie międzynarodowej papież poniósł kilka klęsk: nie udało mu się zapobiec wznowieniawojny stuletniej pomiędzy Francją i Anglią, a także notorycznie był zmuszany do nakładania kar kościelnych naPiotra I Okrutnego, za rozwód z żoną[1]. Innocenty VI w celu obrony miasta Awinion przed grupami zbójców, zbudowałfortyfikacje[1].
