| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| CzłonkiniZgromadzenia Narodowego Korei Południowej | |
| Okres | od 1949 |
| Przynależność polityczna | |
| Ministra ds. handlu | |
| Okres | od 1948 |
| Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna Korei |
| Stała przedstawicielka Korei przyOrganizacji Narodów Zjednoczonych | |
| Okres | od 1945/1946 |
Im Yeong-sin (kor. 임영신), znana jakoLouise Yim (ur.20 listopada1899 wChungcheongu Południowym, zm.17 lutego1977 wSeulu) –południowokoreańska polityczka i dyplomatka. Pierwsza kobieta w radzie ministrówRepubliki Korei, pierwsza wybrana doZgromadzenia Narodowego Korei Południowej oraz pierwsza przedstawicielka kraju wOrganizacji Narodów Zjednoczonych.
Urodziła się w 1899 roku w wiosce Kumsan wChungcheongu Południowym w bogatej rodzinie rolniczej. Działalność polityczną rozpoczęła w wieku 19 lat,kolportując ulotki i materiały promujące niepodległość Korei odJaponii. W latach 30. ukończyłastudia magisterskie naUniwersytecie Południowej Kalifornii zteologii ipolitologii[1][2].
W 1919 roku, w trakcie protestów znanych jakoRuch Pierwszego Marca(inne języki), została aresztowana i torturowana[2]. WspółzałożyłaUniwersytet Chung-Ang i została jego pierwszą dyrektorką. Gdy w trakcieII wojny światowej Japończycy nakazali jej szkolić uczennice w celu wcielenia do japońskiej armii, zdecydowała się zamknąć uczelnię[3]. Kontynuowała prowadzenie nauk w sekrecie, finansując je z własnej kieszeni[2].
W 1945 roku współzałożyłaPartię Demokratyczną Korei(inne języki). Została pierwszą przewodniczącą partii. W latach 1945/1946–1948, jako pierwsza, pełniła funkcję stałego przedstawiciela Korei wOrganizacji Narodów Zjednoczonych. Jako ambasadorka przy ONZ, w 1948 roku pomogła w uchwaleniurezolucji w sprawie niepodległości Korei. W okresie przebywania w Stanach Zjednoczonych była znana jako Louise Yim. Zaprzestała pełnienia tej funkcji gdy w 1948 roku została mianowana ministrą ds. handlu w rządzieprezydenta Korei PołudniowejRhea Syng-mana. Została pierwszą kobietą zajmującą stanowisko ministerskie w historii kraju[1][4].
W 1949 została pierwszą kobietą wybraną do parlamentu kraju –Zgromadzenia Narodowego Korei Południowej. Została wybrana we wcześniejszych wyborach wokręgu wyborczym obejmującym miastoAndong. Wcześniejsze kobiety w parlamencie (Hwang Shin-duk(inne języki),Park Hyun-sook(inne języki),Park Seung-ho(inne języki) orazShin Eui-kyung(inne języki)) pełniły funkcje z mianowania (przezJohna R. Hodga), nie były wybrane w wyborach[1][2].
Bez powodzenia ubiegała się o stanowisko wiceprezydenta kraju wwyborach prezydenckich w 1952 roku(inne języki), zajmując trzecie miejsce[2].
W latach 1953–1961 była prezydentem i kanclerzemUniwersytetu Chung-Anga, który współzałożyła w 1931 roku. W 1965 roku została wybrana przewodniczącą한국교원단체총연합회(inne języki), koreańskiej organizacji nauczycieli i pracowników branży edukacyjnej. Była gospodarzem 15. Zjazdu DelegatówWorld Confederation of Organizations of the Teaching Profession(inne języki)[1][5].
Zmarła 17 lutego 1977, w wieku 77 lat[1].