 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Narodowość | |||
| Język | |||
| Dziedzina sztuki | pisarz, filozof, publicysta | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Ignazio Silone, właśc.Secondino Tranquili (ur.1 maja1900 wPescinie, zm.22 sierpnia1978 wGenewie) –włoski pisarz i działacz socjalistyczny.
Urodził się w rodzinie drobnego posiadacza ziemskiego, stracił ojca jako jedenastolatek. Cztery lata później w czasie trzęsienia ziemi zginęła jego matka; osierocony i bezdomny został przygarnięty razem z młodszym bratem przez ciotkę. Jako nastolatek wstąpił do młodzieżówkiWłoskiej Partii Socjalistycznej. Trzęsienie ziemi przerwało jego edukację, którą ostatecznie porzucił w 1917.
W 1921 współtworzyłWłoską Partię Komunistyczną. Pracował w gazetach komunistycznych „Avanti” i „L’Avanguardia”, zaś w 1922 wyjechał zRzymu doTriestu, by tam stanąć na czele redakcji dziennika „Il Lavoratore”. Już w roku następnym gazeta została zamknięta. Wówczas Silone kilkakrotnie nielegalnie wyjeżdżał z Włoch na polecenie partii, będąc m.in. w Berlinie i w Hiszpanii. Do 1927 należał do ścisłego kierownictwa partii. Według pracy Daria Biocci i Maura CanaliegoL’Informatore: Silone, i comunisti e la polizia był w tym samym okresie informatorem tajnej policji faszystowskiej pod pseudonimem Silvestri.
W 1927 udał się doZSRR razem zPalmiro Togliattim, działał wKominternie. Protestował przeciwko usunięciu z niegoLwa Trockiego iGrigorija Zinowiewa. Obserwacje sposobu działaniaMiędzynarodówki Komunistycznej sprawiły, że po osiedleniu się wSzwajcarii w 1930 Silone zdecydowanie opowiedział się przeciwkostalinizmowi, a z czasem był coraz bardziej sceptyczny wobecmarksizmu. Na porzucenie wszelkiej działalności politycznej wpływ miał także jego fatalny stan zdrowia – cierpiał nagruźlicę i depresję kliniczną. W 1933 opublikował swoją pierwszą powieść zatytułowanąFontamara, poświęconą życiu najbiedniejszych chłopów z jego rodzinnej prowincjiAbruzzo. W podobnym tonie utrzymane były również jego późniejsze dzieła. W czasie II wojny światowej Silone zaangażował się w podziemny ruch socjalistyczny, wspierając ze Szwajcarii grupy ruchu oporu w północnych Włoszech i Niemczech. Po wyzwoleniu Włoch wrócił do ojczyzny i w 1944 został wybrany deputowanym z ramienia Włoskiej Partii Socjalistycznej. Zdaniem historyka szwajcarskiego Petera Kambera w czasie II wojny światowej był również agentemBiura do Spraw Strategicznych. Na początku 1944 został internowany przez władze szwajcarskie początkowo wZurychu, a następnie wDavos.
Po powrocie do Włoch w coraz większym stopniu odcinał się od działalności socjalistów. W 1947 redagował dziennik „Europa Socialista”, w którym rozwijał własną wizję politycznej przyszłości kontynentu europejskiego, rządzonego na zasadach sprawiedliwości społecznej, bez ingerencji zarówno amerykańskiej, jak i rosyjskiej. W 1949 napisał jeden z sześciu esejów zawartych w antologiiThe God that Failed, złożonej z tekstów byłych działaczy komunistycznych, którzy zrewidowali swoje poglądy polityczne. Publikował w czasopiśmie „Tempo Presente”, jednak zrezygnował z tej działalności, gdy dowiedział się, że było ono finansowane przezCIA. W 1969 otrzymałNagrodę Jerozolimską. Do końca życia nazywał siebie „socjalistą bez partii”. Zmarł po długiej chorobie i został pochowany w Pescinie.
Wszystkie jego utwory objęte były w 1951 rokuzapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek[1].
