Międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego (ang.International Standard Serial Number,ISSN) – ośmiocyfrowy niepowtarzalny identyfikatorwydawnictw ciągłych tradycyjnych oraz elektronicznych. Oparty jest na podobnej koncepcji jak identyfikatorISBN dla książek,ISAN dla materiałów audio-wideo. Niektóre publikacje wydawane w seriach mają przyporządkowany zarówno numer ISSN, jak i ISBN[1].
Standard został opracowany przez organizacjęISO (komitet TC 46) w 1971 roku jako ISO3297 oraz opublikowany w 1975[2].
W Polsce numery ISSN są stosowane od 1977. Za ich przydzielanie wydawcom odpowiedzialny jest Narodowy Ośrodek ISSN podlegającyBibliotece Narodowej[3]. Są one wydawane bezpłatnie po spełnieniu odpowiednich wymogów formalnych, natomiast dostęp do katalogu numerów wymaga opłacenia abonamentu[4].
Obecnie numer ISSN drukowany jest na stronie tytułowej wydawnictwa razem z kodem kreskowym EAN13. Numer EAN13 jest tak zbudowany, by każdy nowy numer gazety lub czasopisma miał numer EAN13 różniący go od poprzedniego. Numer EAN13 składa się z cyfr 977, następnie 7 cyfr numeru ISSN przydzielonego danemu tytułowi, dwóch cyfr wyróżniających rok i wariant wydania, cyfry kontrolnej obliczonej zgodnie z zasadami EAN13 oraz dodatkowego dwucyfrowego lub pięciocyfrowego kodu, tak zwanegoadd-on, który koduje kolejny numer w roku dla czasopisma, lub numer tygodnia wydania dla gazety codziennej[5].
