.jpg) | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | Instytut Szybownictwa | ||
| Konstruktor | |||
| Typ | szybowiec treningowy | ||
| Konstrukcja | drewnianaGórnopłat | ||
| Załoga | 1 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 1933 | ||
| Lata produkcji | 1933–1939 oraz 1948–1956 | ||
| Wycofanie ze służby | 1965 | ||
| Liczba egz. | 25 | ||
| Liczba wypadków • w tym katastrof | 1 | ||
| Dane techniczne | |||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 15,82 m | ||
| Wydłużenie | 14,4 | ||
| Długość | 6,75 m | ||
| Wysokość | 1,75 m | ||
| Powierzchnia nośna | 17,40 m² | ||
| Profil skrzydła | G-535 | ||
| Masa | |||
| Własna | 148 kg | ||
| Startowa | 225,7 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość minimalna | 44 km/h | ||
| Prędkość dopuszczalna | 140 km/h | ||
| Prędkość min. opadania | 0,8 przy 58 km/h | ||
| Doskonałość maks. | 19,64 przy 64 km/h | ||
| Dane operacyjne | |||
| Użytkownicy | |||
| Polska | |||
| Rzuty | |||
 | |||
| |||
IS-B Komar – polski, jednomiejscowy,szybowiec treningowy konstrukcji drewnianej. Opracowany wInstytucie Szybownictwa wBielsku-Białej.
Historia konstrukcjiKomara sięga lat trzydziestych okresumiędzywojennego. Wówczas w następstwie szybko rozwijającego się polskiego szybownictwa, zbudowano dwa szybowce (z przeznaczeniem na loty wyczynowe)ITS-II iCW-5. Konstrukcje te, ze względu na słabe osiągi okazały się nieudane. Z powodu zapotrzebowania na szybowce treningowo-wyczynowe, w 1932-1933 został zaprojektowany przezAntoniego Kocjana prototyp SP-090, którego nazwanoKomar. Pierwszy egzemplarzKomara został wyprodukowany wWarsztatach Szybowcowych wWarszawie.Oblatany w 1933 r. przezSzczepana Grzeszczyka[1]. Dowojny zbudowano ponad 80 sztukKomara, żaden egzemplarz nie przetrwał wojny. Szybowiec był produkowany na licencji wFinlandii,Estonii,Jugosławii,Bułgarii iPalestynie[2][3]. Pozostała tylko dokumentacja konstrukcyjna, którą zachowała żona konstruktora Elżbieta Kocjanowa[4].
Po wojnie w 1947 r. w Instytucie Szybownictwa w Bielsku-Białej powstała zmodyfikowana konstrukcjaKomara. Modyfikacja została przeprowadzona przez inż. Mariana Wasilewskiego, który na podstawie zachowanych dokumentów konstrukcyjnych szybowca, dopracował konstrukcję tak aby spełniała ówczesne wymagania[5]. Pierwszy egzemplarzKomara 48 o numerze SP-732 (nr fabryczny 039), zostałoblatany przezPiotra Mynarskiego w dn. 16 stycznia 1949[4] r. W 1948 r. wyprodukowano 5 szt.Komara 48 a w 1949 r. 20 szt.Komara 49. Szybowce były używane waeroklubach do 1965 r.[6]
Jeden egzemplarzKomara 49 o numerze rejestracyjnym SP-985 prezentowany jest wMuzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[7].
Jednomiejscowy szybowiec treningowy w układziezastrzałowegogórnopłata o konstrukcji drewnianej[8][4].
Kadłub szybowcapodłużnicowy,półskorupowy o przekroju sześciokątnym, pokryty sklejką. Wyposażony w zaczep do lotu na holu i hak do startu z lin gumowych oraz zaczep dolny do startu zawyciągarką.Kabina pilota odkryta zwiatrochronem. Fotel pilota dostosowany dospadochronu plecowego[9].
Skrzydło dwudzielne, zastrzałowe o obrysie prostokątno-trapezowym. Głównydźwigar o konstrukcji skrzynkowej, dźwigar pomocniczy skośny o przekrojuceowym. Zastrzał skrzydła metalowy,lotki o konstrukcji drewnianej kryte płótnem, o napędzie linkowym.Hamulce aerodynamiczne płytkowe uchylne[10].
Usterzenie jednodźwigarowe konstrukcji drewnianej usytuowane w kadłubie na stalowej rurze. Powierzchnie sterowe kryte płótnem.Podwozie jednotorowe, złożone z amortyzowanej drewnianej płozy przedniej i metalowejpłozy ogonowej[10].
W powojennym wyposażeniu szybowca zestaw przyrządów składał się z:prędkościomierza,wariometru iwysokościomierza. Zrezygnowano z przedwojennych opcji wyposażenia jakzakrętomierz ibusole.
Komary 48 malowano w kolorze jasnej kawy, aKomary 49 w pomarańczowym[11].
7 września 1936 w wypadku podczas lotu treningowego szybowcem „Komar” poniósł śmierć mjr piech.Henryk Marian Ostrowski[13][14].
