Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Hyalomma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hyalomma
Koch, 1844
Ilustracja
Samica (po lewej) i samiec (po prawej)H. excavatum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Podgromada

roztocze

Nadrząd

dręcze

Rząd

kleszcze

Podrząd

kleszcze właściwe

Rodzina

kleszczowate

Rodzaj

Hyalomma

Typ nomenklatoryczny

Acarus aegyptiusLinnaeus, 1758

SamicaH. rufipes
Samica (po lewej) i samiec (po prawej)H. anatolicum

Hyalommarodzajroztoczy zrzędukleszczy irodzinykleszczowatych.

Kleszcze z tego rodzaju mają dobrze rozwinięte oczy[1], o kształcie kulistym lub eliptycznym.Idiosoma może mieć jedenaściefestonów, z których część z nich może być połączona lub mogą być całkiem nieobecne.Przetchlinki mają kształt przecinkowaty. Odnóża kroczne wielu gatunków mają obrączki lub podłużne pasy na o emaliopodobnym ubarwieniu. Pierwsza para odnóży ma rozdwojone biodra i małą ostrogę na grzbietowej stroniegoleni.Nogogłaszczki mają człon nasadowy o spodzie w formie sześciokątnej płytki, a drugi człon krótszy niż dwukrotność długości członu trzeciego. U samców występuje od 2 do 4 partarczek analnych, 1 paratarczek adanalnych, 1 para tarczek dodatkowych;tarczki subanalne mogą występować w liczbie 1 lub 2 par lub być całkiem nieobecne[2].

Stadia młodociane żerują na małych zwierzętach, natomiast osobniki dorosłe preferują duże ssaki. Po wykryciu potencjalnego gospodarza kleszcze aktywnie ruszają w jego kierunku i mogą za nim podążać nawet przez 100 metrów[3].

Takson ten wprowadzony został w 1844 roku przezCarla Ludwiga Kocha[4]. Wyróżnia się w jego obrębie 27 opisanychgatunków[5]:

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Krzysztof Siuda: Kohorta: kleszcze — Ixodida. W: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 153-173.ISBN 978-83-01-16568-0.
  2. Josef Nosek, Wolf Sixl. Central-European Ticks (Ixodoidea) — Key for determination. „Mitt. Abt. Zool. Landesmus. Joanneum”. 1 (2), s. 61—92, 1972. 
  3. Hyalomma marginatum - Factsheet for experts. European Centre for Disease Prevention and Control. An agency of the European Union, 2018. [dostęp 2018-08-20].
  4. C.L. Koch. Systematische Ürbersicht Ürber die Ordnung der Zecken. „Arch. Naturgesch.”. 10, s. 217- 239, 1844. 
  5. Alberto A. Guglielmone; Richard G. Robbing; Dmitry A. Apanaskevich; Trevor N. Petney; Agustín Estrada-Peña; Ivan G. Horak; Renfu Shao; Stephen C. Barker. The Argasidae, Ixodidae and Nuttalliellidae (Acari: Ixodida) of the world: a list of valid species names. „Zootaxa”. 2528, s. 1–28, 2010. 
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hyalomma&oldid=69233067
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp