Zamek został zbudowany w XV wieku i należał do szlacheckiej rodzinyHunyady, potężnego rodu węgierskiego pochodzenia rumuńskiego[1] (jego kopia –zamek Vajdahunyad, znajduje się wBudapeszcie). Samo miasto jest znane jednak od XIV wieku. Szybszy rozwój osady datuje się odrewolucji przemysłowej, gdy w Hunedoarze założono pierwszą hutę żelaza.
W czasachNicolae Ceaușescu okolice miasta przekształcono w wielki kombinat górniczo-hutniczy. Obejmował on – oprócz zespołuwielkich pieców – także stalownię o 10 piecach systemu Siemensa-Martena,koksownię oraz osobno na wschód od miasta położoną walcownię. Połowa zużywanej turudy żelaza pochodziła z okolicznych kopalń oraz zakładów wydobywczych w rumuńskimBanacie (głównie ok. 35%syderyty ilimonity), drugą połowę stanowił import zUkrainy[2].
Hunedoara położona jest na uboczu ważnych szlakówtransportowych. Drogi krajowe nr7 i66 omijają miasto. W Hunedoarze ma początek linia kolejowa doSimerii (długość 16 km). Trudna dostępność komunikacyjna miasta oraz względy historyczne zadecydowały o umieszczeniu stolicy okręgu Hunedoara w sąsiedniejDevie.