| gmina wiejska | |||
| 1921–1939[1] | |||
 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | (1919–1920:okręg wileński) | ||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 r.  | |||
| 53°35′24,0000″N 23°55′48,0000″E/53,590000 23,930000 | |||
Hornica (1919 alt.Koźnica) – dawnagmina wiejska istniejąca do1939 roku wwoj. białostockim (obecnie naBiałorusi). Siedzibą gminy byłaKopciówka[2].
Wokresie międzywojennym gmina Hornica należała dopowiatu grodzieńskiego w woj. białostockim[2].
15 grudnia 1926 do gminy Hornica włączono miejscowości Karolin-Dobrowolszczyzna, Karolin-Piaski i Fiszki-Tyrkina zgminy Nowy Dwór wpowiecie sokólskim w tymże województwie[3]. Miejscowości te włączono do gromadyCzechowszczyzna[4].
16 października 1933 gminę Hornica podzielono na 33gromady:Brzosty,Byczki,Cwiklicze,Czechowszczyzna,Gibulicze,Gnojnica,Grzywki,Hornica,Horny,Józefówka,Kiełbasin,Kołpaki,Kopciówka,Korzeniewicze,Koszewniki,Kowalce,Małachowicze,Olszanka Mała,Olszanka Wielka,Piłsudy,Pohorany,Połotkowo,Poniemuń,Putne,Skomoroszki,Sławicze,Słomianka,Soły,Suchmienie,Wicki,Żukiewicze,Żukiewicze kol. iŻylicze[4].
Po wojnie obszar gminy Hornica wszedł w struktury administracyjneZwiązku Radzieckiego.
Według spisu powszechnego z 1921 roku, gminę zamieszkiwało 5711 osób, w tym 4285 (75%)Polaków, 1370 (24%)Białorusinów, 41 (1%)Rosjan, 12Żydów, 1Niemiec, 1Estończyk i 1Serb[5].
| Przynależność wojewódzka |
|
|---|---|
| Miasta (1919–1939) | |
| Gminy wiejskie (1919–1939) |
