![]() | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
|
Hilda Heyman (ur. 29 lipca1872 wAlingsås, zm. 9 marca1955 wSztokholmie) – szwedzka artystka, malarka, aktywna m.in. wKrakowie.
Pochodziła z rodziny zamożnych ziemian. W latach 1897–1900 kształciła się w Valands Malorskola wGöteborgu pod okiem Carla Wilhemnsona oraz wMonachium i wParyżu. Podczas licznych podróży poznała ortodoksyjnych Żydów czeskich. Zafascynowana wyjechała doPalestyny, gdzie szukała tematów do swoich obrazów. W 1937 przyjechała do Krakowa. Tu, za sprawą Leona Lewkowicza, poznawała kulturę żydowską Kazimierza i Nowego Targu. W 1937 zaprezentowała swoje prace – efekt swoich poszukiwań i fascynacji tradycją żydowską – w Żydowskim Domu Akademickim[1].
Malowała głównie techniką olejną lubgwaszem. Przedstawiała postacie, wizerunki dzieci, portrety często na tle pejzaży lub w pomieszczeniach; malowała sceny rodzajowe z udziałem polskich i czeskich Żydów oraz ich dzielnice. Obrazy tworzyła pod wpływemsymbolizmu o lekko geometrycznych formach[2].