| królOstrogotów | |
| Okres | od |
|---|---|
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Przyczyna śmierci | samobójstwo |
Hermanaryk (Ermenryk, Ermanaryk, Ermanryk,goc. 𐌰𐌹𐍂𐌼𐌰𐌽𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃) (zm. ok. 375) – królOstrogotów nadMorzem Czarnym. Był porównywany przezJordanesa doAleksandra Wielkiego[1].
Hermanaryk zyskał sławę dzielnego wojownika, który podporządkował Ostrogotom wiele okolicznych ludów. W rezultacie jego podbojów państwo Ostrogotów objęło swoim zasięgiem znaczną część dzisiejszejUkrainy sięgając na północyDniepru iPrypeci, na wschodzie dochodząc doDonu, na zachodzie doDniestru, a na południu opierając się oMorze Czarne. Jordanes wspomina też, że Hermanaryk „podbił dzięki swej roztropności i męstwu naródEstów [pojęcie obejmujące wówczas ludybałtyjskie ibałtycko-fińskie], którzy zamieszkują najdalsze wybrzeża Oceanu Germańskiego [czyliBałtyku]", czyli zyskał panowanie przynajmniej nad częścią dzisiejszych ziem polskich[2][3].
Hermanaryk słynął nie tylko z męstwa, ale też z okrucieństwa i bezwzględności. Kiedy, na przykład, jeden z jego podległych wodzów wypowiedział mu swoje posłuszeństwo, król nakazał pojmać jego żonę irozerwać ją końmi. Jednak ani jego odwaga, ani bezwzględność nie okazały się wystarczające dla powstrzymania wielkiego najazduHunów, którzy pod wodząBalambera napadli na terytorium Ostrogotów. Ostrogoci próbowali jakiś czas stawiać najeźdźcom opór, ale ostatecznie zostali pokonani.
Hermanaryk zmarł około roku 375. WedługAmmiana Marcellinusa popełnił samobójstwo widząc, że nie jest w stanie ochronić swego ludu przed Hunami. Z kolei według Jordanesa zmarł w wieku 110 lat na skutek rany, jaką zadali mu pochodzący z tajemniczegoplemienia Rosomonów (dosł. „Czerwoni”) Sarus i Ammius za to, że kazał rozerwać końmi ich siostrę Sunildę. Po jego śmierci walkę z Hunami próbował kontynuowaćWinitar, ale poniósł klęskę.
Hermanaryk stał się pierwowzorem Jörmunreka zEddy poetyckiej i Sagi o Völsungach. Występuje też pod swym własnym imieniem w poematachBeowulf iWidsith.