 | |||
| Typ herbu | |||
|---|---|---|---|
| Projektant | Jerzy Bąk (1997) | ||
| Wprowadzony | |||
| Ostatnie zmiany | 27 maja 1997 | ||
| |||
Herb Poznania – jeden zsymboli miejskichPoznania[1].
Herb Poznaniaprzedstawia w polubłękitnym mur obronny z trzema basztami i otwartą bramą (białą, co jest wyjątkiem wheraldyce, spotykanym w zaledwie kilku herbach, gdyż zazwyczajbarwabiała oznacza barwęsrebrną). Nad najwyższą, środkową (z oknem), znajduje się gotycka tarcza herbowa z orłem piastowskim. Na mniejszych wieżach bocznych znajdują się postacie świętych w białych szatach:Święty Piotr (z kluczem) po heraldycznej lewej i ŚwiętyPaweł z Tarsu (z mieczem) po heraldycznej prawej. W bramie znajdują sięzłote skrzyżowane klucze, nad którymi widnieje złoty krzyż równoramienny (grecki). Bocznie od niższych baszt widnieją złote sześcioramienne gwiazdy i półksiężyce. Nad herbem widać złotą koronę.
Pierwszy zachowany wizerunek herbu pochodzi z dokumentu z datą 1 maja 1344, od współczesnego herbu różnił się jedynie brakiem korony nad tarczą herbową. Spotyka się także uproszczoną wersję herbu, którą stanowiły dwa złote skrzyżowane klucze z krzyżem (widoczne w bramie pełnego herbu) na błękitnym tle. Pojawia się także wersja pośrednia – białe mury z kluczami w bramie na błękitnym tle.
WSłowniku geograficznym Królestwa Polskiego znajduje się zapis:
Herb miasta wyobraża bramę z 3 wieżami; nad środkową z nich unosi się orzeł biały z koroną królewską a na dwóch pobocznych stoją św. Piotr i Paweł, patronowie dyecezyi poznańskiej; w bramie pod wieżą środkową na czarnem polu są złożone na krzyż dwa klucze, jeden srebrny, drugi złoty, a nad nimi gwiazda; po bokach obu apostołów znajduje się półksiężyc z gwiazdą.
W XIX wieku władze niemieckie stosowały herb w odmiennej kolorystyce. Mury miejskie miały kolor ceglany, zaś białego orła na czerwonym tle zastąpiono czarnym orłem na złotym tle.
W II Rzeczypospolitej herb został zatwierdzony przez Ministra Spraw Wewnętrznych 2 lipca 1936 r. Według oficjalnegoblazonu przedstawiał w polu błękitnym mur miejski srebrny z trzema basztami, środkowa wyższa z oknem barwy pola. Nad basztą środkową – orzeł biały (srebrny) bez korony, w tarczy czerwonej, zwrócony w prawo. Na skrzydłach orła – przepaska złota z trójlistkami. Na baszcie prawej – postać św. Pawła, na baszcie lewej – postać św. Piotra. Postacie świętych – srebrne. Symbole obu świętych (miecz i klucz) oraz aureole – złote. Po prawej stronie św. Pawła i po lewej stronie św. Piotra sześciopromienne gwiazdy złote, pod gwiazdami półksiężyce złote. W bramie otwartej, barwy pola, dwa klucze złote skrzyżowane. Na nimi – krzyż złoty[2]. Herb ten został przywrócony w 1991 roku[3].
W herbie używanym w okresiePRL orzeł nie miał korony, posiadał za to złotą przepaskę. Również nad tarczą herbową – podobnie jak przedII wojną światową – nie było korony.
27 maja 1997 r. Rada Miejska Poznania przyjęła herb[4] autorstwa Jerzego Bąka. Za opracowanie wersji elektronicznej odpowiedzialny był Maciej Bielaczyk.
Na historycznej pieczęci widnieje podpisSIGILLVM CIVITATIS POZNANIE. W 1440Władysław Warneńczyk nadał miastu prawo pieczętowania czerwonym woskiem. Przywilej ten wiązał się z prawem pozywania przed sąd miejski osób wszystkich stanów, w tym duchownych i szlachty.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego opisuje:
Na dawniejszych pieczęciach, na których nie ma ani korony nad orłem, ani gwiazd, ani półksiężyców, trzyma św. Piotr dwa na krzyż złożone klucze, a św. Paweł miecz spuszczony. Pieczęć z XVI w. wyobrażała orła białego z napisem: Sigillum Civitatis Poznaniensis.
Herb Poznania umieszczony jest m.in. na:
Herb Poznania umieszczony był także na:
