 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 25 września 1694 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 marca 1754 | ||
| Premier Wielkiej Brytanii | |||
| Okres | od 14 lutego 1743 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Henry Pelham (ur.25 września1694 wLaughton w hrabstwieSussex, zm.6 marca1754 wLondynie) –brytyjski polityk z partiiwigów, premier Wielkiej Brytanii w latach1743–1754.
Był młodszym synemThomasa Pelhama, 1. barona Pelham, i lady Grace Holles, córki3. hrabiego Clare. Jego starszym bratem byłThomas Pelham-Holles, 1. książę Newcastle. Henry odebrał wykształcenie w Westminster School oraz wHart Hall naUniwersytecie Oksfordzkim, gdzie do dziś działa założone na jego cześćSir Henry Pelham Gentlemen’s Sporting Society.
Pelham służył jako ochotnik w pułkuDormer’s regiment i brał udział wbitwie pod Preston w1715 r. podczaspowstania 1715 r. Następnie spędził dwa lata na kontynencie, a w1717 r. został wybrany doIzby Gmin z okręguSeaford w hrabstwieSussex, który to okręg reprezentował do1722 r., kiedy uzyskał mandat z okręguSussex, który reprezentował aż do śmierci.
Dzięki poparciuRoberta Walpole’a Pelham został w1721 r. lordem Skarbu (Lord of the Treasury), a w1724 r. sekretarzem ds. wojny. Od1730 r. był płacmistrzem armii. Pelham i Walpole byli obaj współzałożycielami słynnego przytułkuFoundling Hospital, otwartego w1739 r.
Henry Pelham sprawował urządpremieraWielkiej Brytanii w okresie od14 lutego1743 r. aż do swojej śmierci. Przez pierwszy rok faktyczna władza należała doministra północnego departamentulorda Cartereta, który wykorzystywał przez dwa lata słabośćkrólaJerzego II do wojaczki i wspieraniaAustrii, a zwłaszcza cesarzowejMarii Teresy.
Carteret utracił łaski królewskie i został usunięty z gabinetu w listopadzie1744 r. Od dymisji Cartereta Pelham był jedynym panem politycznej sytuacji, lecz odziedziczył też po nim problem, jakim była rozpoczęta w 1741 r.wojna o sukcesję austriacką. Pelham, osobiście zwolennik pokoju, prowadził działania wojenne bez przekonania i bez większych sukcesów. W1746 r. król Jerzy próbował zastąpić Pelhamalordem Bath, ale nowy kandydat na szefa rządu nie uzyskał poparcia w parlamencie.
W1749 r. przyjętoConsolidation Act, który stanowił podstawę reorganizacjiRoyal Navy. 20 marca 1751 r. dokonano reformy kalendarza, ustalając początek roku na dzień1 stycznia.Rok później Wielka Brytania przyjęłakalendarz gregoriański. Jedną z ostatnich ustaw wydanych z inicjatywy Pelhama byłMarriage Act z1753 r., określający minimalny wiek wymagany do tego, by małżeństwo było legalne. W czasie jego urzędowania stłumiono jakobickie powstanieMłodszego Pretendenta (1746) oraz utworzonoBritish Museum (1753).
Jako zwolennik i uczeń politycznyRoberta Walpole’a, Pelham naśladował jako premier jego politykę zdobywania poparcia w parlamencie za pomocą rozdawania urzędów i pieniędzy. Zmarł w1754 r. Jego brat, książę Newcastle, zastąpił go na stanowisku premiera.
29 października1726 r. poślubił lady Catherine Manners (zm.18 lutego1780), córkęJohna Mannersa, 2. księcia Rutland, i Catherine Russell, córkiWilliama Russella. Henry i Catherine mieli razem ośmioro dzieci, m.in.:
_(St_Edwards_Crown).svg)
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
