Margaret Sullavan (1931-1932; rozwód) Frances Ford Seymour (1936-1950; jej śmierć) Susan Blanchard (1950-1956; rozwód) Afdera Franchetti (1957-1961; rozwód) Shirlee Mae Adams (1965-1982; jego śmierć)
American Film Institute umieścił go na 6. miejscu na liście największych amerykańskich aktorów wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends)[1].
Urodził się w 1905 wGrand Island w stanieNebraska[5] jako syn Elmy Herberty (z domu Jaynes) i Williama Brace’a Fondy[6]. Przodkowie Fondów pochodzili zGenui weWłoszech, skąd w XV wieku przenieśli się doAmsterdamu wHolandii, a w 1642 – do Ameryki Północnej[6][7].
Studiował dziennikarstwo naUniwersytecie Minnesoty, ale przerwał studia na drugim roku[6]. Pracował jako mechanik w firmie telefonicznej Northwestern Bell i pracownik socjalny lokalnego magistratu[8], następnie w 1925 pracował w firmie Retail Credit Company. 10 października 1925 zadebiutował jako aktor rolą w spektakluTy i ja (You and I) w teatrze Omaha Community Playhouse[8]. W 1929 powrócił na Manhattan i University Players Guild oraz zagrał w spektaklach:Gra życia i śmierci (The Game of Life and Death) orazDiabeł i ser (Devil and the Cheese).
W 1943 wstąpił do amerykańskiej marynarki wojennej, służąc jako kwatermistrz trzeciej klasy na pokładzie niszczyciela USS „Satterlee” na Pacyfiku, aż do 1946[11][12].
Po zakończeniu służby wojskowej powrócił do aktorstwa. Zebrał przychylne recenzje krytyków i widzów rolą oficera marynarki Douga Robertsa w spektakluPan Roberts (reż.Joshua Logan), w którym zadebiutował w lutym 1948 w Alvin Theatre na Broadwayu[13]. Rolę powtórzył w kinowej wersji sztuki –Mister Roberts (1955)Johna Forda iMervyna LeRoya[13]. Wystąpił także m.in. w westernachMiasto bezprawia (1946)Johna Forda iGwiazda szeryfa (1957)Anthony’ego Manna, a także w kameralnym filmie „jednego stołu”Sidneya LumetaDwunastu gniewnych ludzi (1956) oraz dramatach wojennych:Bitwa o Ardeny (1965)Ken Annakina iBitwa o Midway (1976)Jacka Smighta. Za rolę w dramacie psychologiczno-obyczajowymMarka RydellaNad złotym stawem (1981) otrzymał w 1982Oscara dlanajlepszego aktora pierwszoplanowego[14]. Rok wcześniej został nagrodzonyhonorowym Oscarem za całokształt dokonań.
Otrzymał amerykańskie medale kampanii – Medal Obrony Narodowej, Medal Wyzwolenia Filipin i Medal Azjatyckiego Teatru Pacyficznego (1905-1982)[12].
25 grudnia 1931 ożenił się z aktorkąMargaret Sullavan, ale rozstali się po pół roku małżeństwa[9]. 16 września 1936 w Park Avenue Christ Church w Nowym Jorku poślubił Frances Ford Seymour, wdowę po bogatym przemysłowcu, George’u T. Brokawie[16]. Mieli dwoje dzieci:Jane iPetera[17], także aktorów. Latem 1949 odszedł od żony, która w kwietniu 1950 popełniłasamobójstwo[6][18]. W grudniu 1950 poślubił aktorkę Susan Blanchard, z którą adoptował córkę, Amy[19]. Tuż po rozwodzie na początku 1957 ożenił się z aktorką Afderą Franchetti, z którą nawiązał romans na planie filmuWojna i pokój, jednak i to małżeństwo skończyło się rozwodem[20]. Następnie związał się ze znacznie młodszą byłą stewardesą Shirlee Adams[21], która towarzyszyła mu aż do jego śmierci[22].
↑MagdaM.Kosińska-KrólMagdaM.,Portrety bez upiększeń. Historie (nie)zapomnianych gwiazd Hollywood. Rozdział "Milczący Hank".,ISBN 978-83-8273-395-2. Brak numerów stron w książce
.jpg)
