Początki heliofizyki wiążą się z obserwacjamizaćmień Słońca oraz sporadycznie występujących wielkich grupplam. Współczesna heliofizyka rozpoczęła się wraz z pierwszymi obserwacjami teleskopowymiGalileusza w1610 roku, jednak istotny jej rozwój rozpoczął się dopiero wXIX wieku. Zastosowanie technik kosmicznych powoduje, że współcześnie heliofizyka jest jednym z najszybciej rozwijających się działów astronomii.
280 p.n.e. –Arystarch z Samos sugerując, że Ziemia podróżuje wokół Słońca wylicza przybliżoną odległość Słońce-Ziemia na 8 mln km.
190-125 p.n.e. –Hipparch wyjaśnia ruchy Księżyca i Słońca za pomocąepicykli. Ziemia w tej teorii jest centrum Wszechświata.
23 p.n.e. – Plamy słoneczne są obserwowane systematycznie przez Chińczyków.
140 n.e. –Ptolemeusz publikuje tabele pozycji planet oraz twierdzi, że Słońce porusza się wokół Ziemi. To twierdzenie będzie się utrzymywało przez następne 1400 lat.
1530 –Mikołaj Kopernik sugeruje, że sześć znanych planet krąży wokół Słońca po okręgach.
1836 – Zaczynają się systematyczne badania zaćmień słonecznych.
1842 – Podczas zaćmienia w tym roku ponownie odkryte zostająprotuberancje. Wcześniejsze informacje na ten temat znaleziono w rosyjskich kronikach średniowiecznych. Obserwowana jest teżchromosfera ikorona słoneczna.
1868 – Podczas zaćmieniaPierre Janssen odkrywa nową linię emisyjną pochodzącą od nieznanego pierwiastka. Nazywa gohelem (od greckiego boga Słońca –Heliosa).
1869 – Powstaje model Słońca, który zakłada, że jest ono kulą gazową.
