 Autoportret, fragment zTryptyku rodziny Donne | |||
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1435 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Narodowość | niderlandzka | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Epoka | malarstwo renesansowe | ||
| |||
Hans Memling, Memlinc (ur. ok.1435 wSeligenstadt, zm.11 sierpnia1494 wBrugii) –malarzniderlandzki niemieckiego pochodzenia, jeden z najważniejszych przedstawicieli wczesnegoodrodzenia wEuropie.
Prawdopodobnie uczył się uStephana Lochnera wKolonii i uRogiera van der Weydena wBrukseli. Od 1465 pracował wBrugii. W 1467 został obywatelem tego miasta[1]. W 1480 należał do najbogatszych mieszkańców tego miasta, prowadził pracownię, w której zatrudniał wielu uczniów i pomocników.
Pod koniec XVIII w. powstała legenda dotycząca jego osoby. Głosiła ona, iż Memling był żołnierzem armiiKarola Śmiałego. Znaleziono go rannego na progu szpitala św. Jana (Sint-Janshospitaal) w Brugii. Aby odwdzięczyć się za otrzymaną opiekę artysta postanowił pozostać na usługach tej charytatywnej instytucji. Dzięki legendzie malarz zyskał dużą popularność wśród niemieckichromantyków na początku XIX w. Zaczęto mu wtedy przypisywać większość anonimowych dzieł szkoły niderlandzkiej.
Obrazy Memlinga nacechowane są liryzmem, spokojem, czystym i harmonijnym kolorytem oraz miękkim modelunkiem, manierą wysmuklania ciał i wielością szczegółów. Przy zachowaniu zdobyczy warsztatowych Jana van Eycka, jego malarstwo skłania się ku manieryczności i wytworności, kojarzącej się z „międzynarodowym gotykiem”. Dramatyzmem wyróżnia się ołtarzSąd Ostateczny (1467-1471), wczesne dzieło artysty (obecnie wMuzeum Narodowym wGdańsku). Jednym z ostatnich jego dzieł jestRelikwiarz św. Urszuli (1489) – drewniana skrzynka ozdobiona scenami z życia świętej i innymi miniaturami. Memling korzystał z doświadczeń mistrzów:van der Weydena,D. Boutsa,H. van der Goesa.
Malarz lubił sięgać do typu ikonograficznego zwanegoSacra Conversazione (święta rozmowa), który zrealizował m.in. w tryptykuMistyczne zaślubiny św. Katarzyny. Stworzył także szereg innych ołtarzy:Trzech Króli (1479),Opłakiwania (1480),Św. Krzysztofa (1484),Męki Pańskiej (1491).
Do najlepszych dzieł o tematyce religijnej należą także wizerunki Madonny z Dzieciątkiem. Jego Madonny cechuje nastrój poetyckiej czułości i wdzięku oraz miłości macierzyńskiej (Zwiastowanie,Adoracja Madonny). W późniejszych latach poetyckość i wdzięk Madonn przekształciła się w konwencję pozbawioną życia. Malarz powtarzał podobne do siebie kompozycje, sadowiąc Madonnę osiowo na tronie z brokatowym zapleczem, ustawionym w renesansowej komnacie zputtami trzymającymi girlandy kwiatów i owoców (w latach 80. przeniknęły na Północ włoskie wzory).
Jednym z najsłynniejszych jego portretów jestwizerunek Martina van Nieuwenhove, stanowiący częśćdyptyku.
| Tytuł obrazu | Rok powstania | Technika i wymiary | Miejsce przechowywania | Ilustracja |
| Portret mężczyzny z monetą | olej na desce 29 × 21 cm | Królewskie Muzeum Sztuk Pięknych,Antwerpia |  | |
| Portrety Tommasa Portinari i Marii Baroncelli | ok. 1470 | Metropolitan Museum of Art,Nowy Jork |  , | |
| Chrystus błogosławiący | 1478 | olej na panelu dębowym 36.5 × 26.7 cm | Norton Simon Museum |  |
| Portret małżonków:Barbary Vlaenderbergh i Willema Moreel | ok. 1482[5] | 39 × 29 cm | Królewskie Muzea Sztuk Pięknych,Bruksela |  , |
| Portret mężczyzny z rodziny Lespinette | pomiędzy 1485 a 1490 | olej na drzewie 30.1 × 22.3 cm | Royal Picture Gallery Mauritshuis |  |
| Portret mężczyzny z listem | ok. 1480-1490 | olej na desce 35 × 26 cm | Galeria Uffizi,Florencja |  |
_16-08-2019_11-47-32.jpg)
