![]() Hanriot H.19 po powrocie z lotu do Kowla. Z prawej por. Gruszkiewicz, z lewej pilotEdmund Hołodyński | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1922 | ||
Lata produkcji | |||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1silnik rzędowy Hispano-Suiza | ||
Moc | 180 KM (132 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 9,19 m | ||
Długość | 7,20 m | ||
Wysokość | 3,10 m | ||
Masa | |||
Własna | 660 kg | ||
Startowa | 950 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 170 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 150 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 5,5 m/s | ||
Pułap | 5400 m | ||
Zasięg | 550 km | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Francja,Polska | |||
|
Hanriot H.19 (HD.19) –francuskisamolot szkolno-treningowy z okresu międzywojennego.
W1922 roku inż.Réné Hanriot skonstruował i zbudował we własnej firmieCompagnie des Avions Hanriotprototyp samolotu, który został oznaczony jako HD.19. W1923 roku opracował dwumiejscową wersję szkolno-treningową tego samolotu, którą oznaczono jako HD-19ET2 oraz uruchomił produkcję niedużej serii tych samolotów.
W1923 roku przedstawiciele polskiego lotnictwa wojskowego złożyli zamówienie na zakup 6 samolotów HD-19bis, w tym jednego wzorcowego do produkcji seryjnej oraz zakupili licencję na produkcję tego samolotu w Polsce. Samoloty te zostały dostarczone do Polski na początku 1925 roku[1].
Produkcję licencyjną tego samolotu powierzonoWielkopolskiej Fabryce Samolotów „Samolot” wPoznaniu. Produkcję tego samolotu rozpoczęto w1925 roku i otrzymał oznaczenie Hanriot H.19. Samolot ten nieznacznie zmodyfikowano w stosunku do pierwowzoru, przez ujednolicenie części z samolotemHanriot H.28, a następnie w wersji H.19a przez zmianę umieszczenia chłodnicy silnika, którą przeniesiono znad silnika pod kadłub na wysokość pierwszej goleni.
Łącznie w Polsce zbudowano w dwóch seriach w1925 i1926 roku 50 samolotów Hanriot H.19 i 30 samolotów H.19a[1].
Samolot Hanriot H.19 został wprowadzony na wyposażenie wojskowych szkół lotniczych i eskadr szkolnych pułków lotniczych. Był tam stosowany do szkolenia pilotów jako maszyna przejściowa między typowymi samolotami szkolnymi a samolotami bojowymi. Znajdował się on na wyposażeniu lotnictwa wojskowego w latach1925–1935[1]. Od 1930 roku był stopniowo wycofywany. Samolot nie cieszył się dobrą opinią pilotów, był uważany za zbyt trudny w pilotażu jak na samolot szkolny, wymagający m.in. precyzyjnego lądowania[1].
Samolot Hanriot H.19 był dwumiejscowym samolotem szkolno-treningowym,dwupłatem o konstrukcji drewnianej[1].Podwozie klasyczne – stałe, zpłozą ogonową.
Kadłub miał konstrukcję kratownicową drewnianą, kryty był płótnem. Z przodu znajdował się silnik rzędowy, chłodzony cieczą, napędzający dwułopatowe śmigło. W obrębie silnika kadłub pokryty był blachąaluminiową. Za silnikiem w kadłubie umieszczono dwie odkryte kabiny, pierwsza – instruktora, druga – ucznia, które nie były od siebie oddzielone. Kabina była wyposażona wdwuster i jeden komplet przyrządów pokładowych. Na końcu kadłuba zamontowano klasyczne usterzenie pionowe i poziome z podziałem na stateczniki i stery.
Płaty o konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowe, kryte płótnem o kształcie prostokątnym. Komora płatów jednoprzęsłowa. Płaty górne i dolne były wzajemnie wymienne[1].
Podwozie klasyczne, stałe trójgoleniowe, z osią dzieloną, składało się z profilowanych rur stalowych, amortyzowane sznurem gumowym.