![]() | |||
Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1977 | ||
---|---|---|---|
Minister spraw społecznych Estonii | |||
Okres | od 2009 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Minister sprawiedliwości Estonii | |||
Okres | od 2012 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Minister spraw wewnętrznych Estonii | |||
Okres | od 2014 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Minister obrony Estonii | |||
Okres | od 2022 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Odznaczenia | |||
![]() | |||
|
Hanno Pevkur (ur.2 kwietnia1977 wIisaku) –estoński polityk, prawnik, samorządowiec, parlamentarzysta, od 2009 do 2012 minister spraw społecznych, w latach 2012–2014 minister sprawiedliwości, w latach 2014–2016 minister spraw wewnętrznych, od 2022 minister obrony, przewodniczącyEstońskiej Partii Reform (2017–2018).
Studiował w tallińskiej szkole ekonomii, w 2002 ukończył studia prawnicze naUniwersytecie w Tartu. Dwa lata wcześniej wstąpił doEstońskiej Partii Reform. Pracował w administracji lokalnej, od 2003 do 2005 był urzędnikiem w dzielnicyNõmme. W latach 2005–2007 zasiadał w stołecznej radzie miejskiej, w 2005 krótko pełnił funkcję wiceburmistrzaTallinna ds. edukacji, kultury i sportu.
Wwyborach w 2007 uzyskał mandat posła doZgromadzenia Państwowego. Z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w 2011, 2015[1], 2019[2] i 2023[3].
W lutym 2009 zastąpiłMaret Maripuu na stanowisku ministra spraw społecznych wdrugim rządzieAndrusa Ansipa. W kwietniu 2011 ponownie objął urząd ministra spraw społecznych wtrzecim gabinecie tego samego premiera[4]. W grudniu 2012 przeszedł na urząd ministra sprawiedliwości, zastępującKristena Michala[5].
W powołanym w marcu 2014 nowymrządzie Taaviego Rõivasa przeszedł na stanowisko ministra spraw wewnętrznych[6]. W kwietniu 2015 kolejny raz zaprzysiężony na urząd ministra spraw wewnętrznych wdrugim gabinecie dotychczasowego premiera[7]. Zakończył pełnienie tej funkcji wraz z całym rządem w listopadzie 2016.
W styczniu 2017 został nowym liderem Estońskiej Partii Reform[8], w kwietniu 2018 zastąpiła goKaja Kallas. 18 lipca 2022 został ministrem obrony wdrugim rządzie przewodniczącej swojej partii[9]. Utrzymał tę funkcję również w powołanym 17 kwietnia 2023trzecim gabinecie Kai Kallas[10] oraz w utworzonym 23 lipca 2024rządzie Kristena Michala[11].
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|