Ta strona zawiera symbole fonetyczneMAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znakówUnikodu.
Hangul (równieżhangŭl,hangeul,hangyl,kor.한글ha(ː)n.ɡɯɭ), wKRLD znany jakoDzosongyl (조선글Chosŏn’gŭl,tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) –alfabet koreański stworzony w XV wieku przezSejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów[1], które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały zhieroglifów czyideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każdasylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.
Słowohangeul zapisane w alfabecie hangeul. Przy koreańskich literach podano ich odczytanie w transkrypcji poprawionej
Nazwahangeul (한글[hanɡɯl]) została wymyślona przezJu Si-gyeong w 1912 roku i oznacza w dawnym koreańskim „wielkie pismo”, a w dzisiejszym „koreańskie pismo”. Nazwa ta nie ma odpowiednika w chińskich znakachhancha. Słowo to jesttranskrybowane w następujące sposoby:
„Jamo” (자모; 字母) oznacza literę wchodzącą w skład alfabetu koreańskiego –ja znaczy litera lub znak,mo – matka.
Tekst składa się z sylabogramów (zapisów poszczególnych sylab).
Występuje 51 jamo, z czego 24 są proste (nie złożone) i są odpowiednikami liter w alfabecie łacińskim. Pozostałe 27 jest złożeniami dwóch lub trzech jamo podstawowych. Z 24 prostych jamo, 14 tospółgłoski (ja’eum; 자음; 子音; dosłownie „dźwięk dziecka”) a 10 tosamogłoski (moeum; 모음; 母音; dosłownie „dźwięk matki”).
Tłumaczenie słowawitamy na język jejun-mal zapisane alfabetem hangul
Cztery z podstawowych samogłosek mają kształt, który nie należy do podstawowych (zawiera dodatkowe kreski oznaczające zmiękczenie głoski) ㅑ (ya), ㅕ (yeo), ㅛ (yo) oraz ㅠ (yu).
Budowa podstawowych spółgłosek jamo opiera się na modelu fizycznej morfologii języka, podniebienia, zębów i gardła w trakcie wymawiania danej litery. Można je podzielić na pięć grup, każdą z podstawowym kształtem i jedną lub więcej formą pochodną z dodatkowymi kreskami. Nazwy w nawiasach to tradycyjna sinokoreańska terminologia lingwistyczna.
W porządku alfabetycznym liter koreańskich nie miesza się ze sobąspółgłosek isamogłosek, jak dzieje się to w alfabetach opartych na znakachłacińskich czycyrylicy. Spółgłoski znajdują się przed samogłoskami. Dzisiejsze ustawienie liter zostało określone w 1527 roku przezChoi Sejin. W obu Koreach istnieje trochę odmienne ich położenie, ale podstawowe jamo znajdują się na tych samych pozycjach.
Pierwszy ㅇ reprezentuje końcowy dźwięk /ng/. Ostatnie ㅇ reprezentuje początkowy element graficzny o zerowej wartości fonetycznej. Podwojone jamo zajmują miejsca przed ostatnim ㅇ, ale po wszystkich podstawowych spółgłoskach.
Samogłoski:
ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅢ ㅘ ㅝ ㅙ ㅞ
ㅐ oraz ㅔ znajdują się po podstawowych samogłoskach, nie po odpowiadającymi im ㅏ i ㅓ.
* Zastosowano znak zbioru pustego (∅) do oznaczenia braku lub głoski niemej. Nie mylić ze znakiem średnicy (⌀), skandynawską literą (Ø) oraz symbolem używanym w międzynarodowym alfabecie fonetycznym (ø), które posiadają prawie identyczny wygląd.
