Hancha,hanja (한자, 漢字; dosł. „znaki Han”) lubhanmun (한문; 漢文), czasami tłumaczone jako „znaki sinokoreańskie” –koreańska nazwa dlaznaków chińskich. Dokładnie rzecz biorąc, nazwa ta tyczy się tylko tych znaków, które zostały zapożyczone dojęzyka koreańskiego, a ich wymowa dopasowana do wymowy koreańskiej. W przeciwieństwie do japońskichkanji, znaki hancha nie były modyfikowane i zachowały wygląd podobny do tradycyjnych znaków chińskich.
Hancha zyskała wielką popularność w Korei dzięki szybko rozprzestrzeniającemu siębuddyzmowi. Jednakże to nie teksty religijne były głównym źródłem wiedzy o znakach, aleCheonjamun (Księga tysiąca znaków). Hancha była jedynym systemem pisma aż do czasu, kiedy królSejong Wielki wprowadził w XV wiekuhangul. Jednakże wraz z wprowadzeniem hangula nie zaprzestano nauczania starego systemu. Przed zaprojektowaniem hangula próbowano bezskutecznie wprowadzać systemy Hyangchal (향찰; 鄕札), Gugyeol (口訣) iIdu (이두; 吏讀).
Oficjalnie od 1949 roku pisma hancha nie stosuje się wKorei Północnej. WKorei Południowej jego użycie zanikło i zostało ono zastąpione przez hangul.
Hancha jest cały czas nauczana w szkołach średnich w Korei Południowej w trakcie nieobowiązkowych kursów. Edukacja zaczyna się na poziomie klasy 7 (wgimnazjum) i trwa aż do ukończenia szkoły średniej w klasie 12. W gimnazjum uczy się 900 znaków, kolejne 900 w szkole średniej. Kolejnych znaków naucza się nauniwersytetach.
Wymowa znaków hancha nie jest identyczna z ichchińskimi odpowiednikami. Przykładowo, 印刷 („druk, drukowanie”) w dialekciemandaryńskim języka chińskiego wymawia sięyìnshuā, zaś w języku koreańskiminswae (인쇄). 女 („kobieta”) w mandaryńskim tonǚ, w koreańskimyeoja (여자) (w dialektach południowokoreańskich, gdy znak 女 stoi na początku zdania, wymawia się go jakoyeo (여) ze względu na zanik spółgłoski „n” poprzedzającej „i” lub „y”). W innych przypadkach wymowa jest ta sama. Kolejnym przykładem znaku mającego zmienną wymowę jest 龍 („smok”) o chińskiej wymowielóng, który w języku koreańskim wypowiadany jest jakoryong (룡), o ile słowo nie stoi na pozycji początkowej zdania, bądźyong, gdy je rozpoczyna.
