 | |||||||
| miotacz | |||||||
| Pełne imię i nazwisko | Harold Newhouser | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 maja 1921 | ||||||
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1998 | ||||||
| Odbijał | lewą | ||||||
| Rzucał | lewą | ||||||
| Debiut | 29 września 1939 | ||||||
| Ostatni występ | 3 maja 1955 | ||||||
| Statystyki | |||||||
| Win–loss record | 207–150 | ||||||
| ERA | 3,06 | ||||||
| Strikeouty | 1796 | ||||||
| Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||
| Rok wprowadzenia | 1992 | ||||||
| Metoda elekcji | Veterans Committee | ||||||
Harold Newhouser (ur.20 maja1921, zm.10 listopada1998) – amerykański baseballista, który występował na pozycjimiotacza przez 17 sezonów wMajor League Baseball.
W lecie 1938 roku w wieku 17 lat podpisał kontrakt zDetroit Tigers, który zaoferował mu 500 dolarów[1]. W sezonie 1939 rozegrał 34 mecze w zespołachniższych lig i zadebiutował w MLB w meczu przeciwkoCleveland Indians[2][3][4]. Rok później wWorld Series, w których Tigers ulegliCincinnati Reds, nie zagrał w żadnym meczu[1]. W 1942 po raz pierwszy w karierze wystąpił wMeczu Gwiazd[3].
W sezonie 1944 zaliczył najwięcej w lidzezwycięstw (29), zwyciężył w klasyfikacjistrikeouts (187) i został wybranyMVP American League[1][3]. W 1945 był najlepszy w klasyfikacjiERA ze wskaźnikiem 1,81, rozegrał najwięcejpełnych meczów (29) i najwięcejinningów (313⅓) i po raz drugi z rzędu zwyciężył w klasyfikacjistrikeoutów (212), ponadto wybrano go ponownienajbardziej wartościowym zawodnikiem[1][3]. Jest do dziś jedynym miotaczem w historii Major League, który zdobył tę nagrodę dwa razy z rzędu[5]. W World Series 1945 roku rozegrał 3 mecze (2–1W–L, 6,10 ERA, 22SO, 2CG), a Tigers pokonaliChicago Cubs w siedmiu meczach[6].
W sezonie 1946 mając ponownie najlepszy ERA (1,94) i najwięcej zwycięstw (26) wAmerican League, zajął drugie miejsce w głosowaniu do nagrody MVP zaTedem Williamsem zBoston Red Sox[3][7]. W kwietniu 1954 przeszedł doCleveland Indians jakowolny agent, zaś rok później 3 maja 1955, wystąpił po raz ostatni[8].
Po zakończeniu kariery był między innymiskautem wBaltimore Orioles, Cleveland Indians, Detroit Tigers iHouston Astros[1]. W 1992 został wybrany doGalerii Sław Baseballu[9]. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych miałrozedmę płuc i kłopoty z sercem[1]. Zmarł 10 listopada 1998 roku w wieku 77 lat[1].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 2×MVP American League | 1944, 1945 | [1] |
| 7×All-Star | 1942,1943,1944,1945,1946,1947,1948 | [3] |
| Zwycięzca wWorld Series | 1945 | [6] |
| Triple Crown | 1945 | [10] |
| Baseball Hall of Fame | od 1992 | [9] |
| # 16 zastrzeżony przezTigers | 1997 | [5] |
