Studiował teologię w Paryżu, nic nie wiadomo jednak by uzyskał jakiś tytuł naukowy[3]. Prawdopodobnie towarzyszył kardynałowiOttone Tonengo w legacji do Anglii (1237–1241)[4]. Po wstąpieniu wuja na tron papieski uzyskał szereg beneficjów. Był kanonikiem kapituł wParyżu (1244/5–1270) i Reims (1243), dziekanem kapituły wPiacenzy (1247), kanclerzemarchidiecezji Reims (1243-1250) orazarchidiakonemBolonii (1244),Parmy (1248–1255) iReims (1250–1276), posiadał także szereg pomniejszych prebend[5].
Na przełomie 1251/52 jego wuj,Innocenty IV mianował gokardynałem-diakonem S. Adriano; począwszy od 6 lutego 1252 jego imię pojawia się wśród sygnatariuszy bulli papieskich[6]. Był teżarchiprezbiterembazyliki S. Maria Maggiore (1262–1276). W latach 1265–1268 działał jakolegat papieski w Anglii[7]. WKolegium Kardynałów uchodził początkowo za zwolennika frakcji "angielskiej", tj. opowiadającej się za powierzeniem królestwa Sycylii, kandydatowi z Anglii, jednak po roku 1261 przeszedł na stronęAndegawenów[8]. W 1264 przez krótki czas był gubernatoremPerugii[7]. W 1272 został mianowany protektorem zakonu humiliatów[9].
