
Gwałt na Lukrecji (ang. The Rape of Lucrece) –poemat autorstwaWilliama Szekspira z roku1594, dedykowanyhrabiemu Southampton.
Wcześniejszy utwór Szekspira,Wenus i Adonis, dedykowany był patronowi (niektórzy uważają, że jednocześnie kochankowi) poety,hrabiemuSouthampton. W dedykacji tej obiecał napisanie utworu, który zostanie długo zapamiętany. Z pewnością,Gwałt na Lukrecji pozbawiony jest wątków humorystycznych znanych z utworuWenus i Adonis.

Gwałt na Lukrecji inspirowany był historią zawartą w jednym z poematówOwidiusza, a także zHistorii RzymuTytusa Liwiusza. W 506 roku p.n.e. Sekstus Tarkwiniusz, synTarkwiniusza Pysznego, królaRzymu, zgwałciłLukrecję, żonę Collatinusa. W konsekwencji,Lukrecja popełniła samobójstwo.Lucjusz Juniusz Brutus pokazał jej ciało naForum Romanum. Zaowocowało to rewoltą przeciwko Tarkwiniuszom, wygnaniem rodziny królewskiej i utworzeniemrepubliki.
Szekspir zachowuje esencję tej historii, dodaje jedynie szczegół, mówiący o tym, że Tarkwiniusz pożądał Lukrecji jeszcze zanim ta wyszła za mąż. Później ten sam wątek został wykorzystany także w utworzeCymbelin, gdzie Imogen jest symbolicznie zgwałcona przez Giacomo. Podobnie jak inne kobiety zgwałcone w utworachSzekspira, Lukrecja także ma wartość symboliczną: przez jej samobójstwo, jej ciało staje sięsymbolem politycznym, który mówi głosem takim, jakim Lukrecja nie umiała przemówić za życia.
| Tragedie | |
|---|---|
| Komedie |
|
| Kroniki | |
| Wiersze i poematy | |
| Utwory przypisywane Szekspirowi i zaginione |