 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Gustavo Cristian Matosas Paidón | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 maja 1967 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 185 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gustavo Cristian Matosas Paidón (ur. 25 maja 1967 wBuenos Aires) –urugwajski piłkarz pochodzeniaargentyńskiego występujący na pozycji defensywnegopomocnika. Jego ojciecRoberto Matosas również był piłkarzem.
Matosas przyszedł na świat w argentyńskimBuenos Aires, gdzie jego ojciecRoberto Matosas, reprezentant Urugwaju, występował wówczas w klubieRiver Plate. Później cała rodzina wyjechała do Meksyku (Matosas senior kontynuował tam karierę piłkarską), po czym powróciła doMontevideo, gdzie w akademii juniorskiej tamtejszegoCA Peñarol Gustavo rozpoczynał swoją karierę piłkarską. Do seniorskiej drużyny został włączony przez szkoleniowcaRoque Máspoliego i już w swoim premierowym sezonie 1985 wywalczył z nią tytuł mistrza Urugwaju. Sukces ten powtórzył również rok później, podczas rozgrywek 1986, natomiast w 1987 roku triumfował z Peñarolem w najbardziej prestiżowym turnieju kontynentu –Copa Libertadores, jednak często pozostawał tylko rezerwowym zespołu prowadzonego przezÓscara Tabáreza. W lipcu 1988 przeszedł do hiszpańskiegoCD Málaga, gdzie szybko wywalczył sobie miejsce w wyjściowej jedenastce. wPrimera División zadebiutował 9 października 1988 w przegranym 1:2 meczu zAtlético Madryt, w którym otrzymał czerwoną kartkę, natomiast premierowego gola strzelił 30 października 1988 w wygranej 1:0 konfrontacji zEspanyolem. Na koniec sezonu 1989/1990 spadł z Málagą do drugiej ligi.
Po sześciu miesiącach spędzonych wSegunda División Matosas podpisał umowę z argentyńską drużynąSan Lorenzo de Almagro z siedzibą wBuenos Aires. Jego barwy reprezentował przez kolejne półtora roku, w 1992 docierając z nim do ćwierćfinałuCopa Libertadores. Jego kolejnym zespołem zostałRacing Club de Avellaneda, gdzie spędził następne dwanaście miesięcy bez większych sukcesów, po czym wyjechał doBrazylii, zostając graczemSão Paulo FC. W ekipie prowadzonej przezTelêgo Santanę pełnił niemal wyłącznie funkcję rezerwowego, lecz podczas półrocznego pobytu w tym klubie odniósł kilka prestiżowych sukcesów – zdobyłRecopa Sudamericana, a także triumfował w rozgrywkachSupercopa Sudamericana iPucharze Interkontynentalnym. W styczniu 1994 po raz drugi wyemigrował do Hiszpanii, tym razem podpisując kontrakt zUE Lleida, z którym na koniec sezonu 1993/1994, mimo regularnej gry w wyjściowej jedenastce, zanotował spadek do drugiej ligi.
Latem 1994 Matosas został ściągnięty przez swojego rodaka, treneraVíctora Espárrago, doRealu Valladolid, z którym uplasował się w dolnej części tabeli, po czym po raz kolejny powrócił do Ameryki Południowej, tym razem zasilając brazylijski zespółAthletico Paranaense z siedzibą wKurytybie. Po upływie sześciu miesięcy po raz kolejny zmienił barwy klubowe, przechodząc doEC Goiás. Z tą drużyną w 1997 roku wygrał rozgrywki ligi stanowej –Campeonato Goiano. W 1998 roku odszedł do kolumbijskiego klubuDeportes Tolima z miastaIbagué, gdzie spędził kolejne pół roku, nie zdobywając żadnego trofeum, a następnie po dziesięciu latach gry za granicą wrócił do ojczyzny, zostając graczem stołecznegoRampla Juniors. W 1999 roku przeszedł do beniaminka ligi chińskiej –Tianjin Teda, którego barwy reprezentował przez następne dwa lata bez większych sukcesów. Na początku 2001 roku został graczem urugwajskiego drugoligowcaEl Tanque Sisley, a karierę piłkarską zakończył w wieku 34 lat wQuerétaro FC z drugiej ligi meksykańskiej.
Wreprezentacji Urugwaju Matosas zadebiutował za kadencji selekcjoneraRoberto Fleitasa, 19 czerwca 1987 w wygranym 2:1 meczu towarzyskim zEkwadorem. Jedynego gola w kadrze narodowej strzelił cztery dni później, w sparingu zBoliwią, także wygranym 2:1. W tym samym został powołany na turniejCopa América, gdzie był podstawowym zawodnikiem swojego zespołu i rozegrał w nim wszystkie dwa mecze, nie wpisując się na listę strzelców, za to Urugwajczycy triumfowali w tych rozgrywkach. Ogółem swój bilans reprezentacyjny zamknął na siedmiu spotkaniach.
Bezpośrednio po zakończeniu kariery Matosas rozpoczął pracę jako trener, początkowo zostając szkoleniowcem jednego ze słabszych klubów pierwszej ligi –Villa Española ze swojego rodzinnegoMontevideo. Po kilku miesiącach odszedł do innej nisko notowanej drużyny –Plaza Colonia, którą prowadził przez kilkanaście miesięcy, natomiast w 2005 roku był opiekunem jednego z zespołów, którego barwy reprezentował już jako piłkarz, czyliRampla Juniors, z którym również nie odniósł większych sukcesów. Jego solidna praca zaowocowała jednak przejściem do ekipyDanubio FC, którą poprowadził do tytułu mistrza Urugwaju w sezonie 2006/2007, triumfując z nią zarówno w jesiennej fazie Apertura, jak i w wiosennej Clausura. Dzięki temu osiągnięciu znalazł zatrudnienie w krajowym gigancie i jednym z najbardziej utytułowanych zespołów kontynentu – swoim macierzystymCA Peñarol, w którym jednak zawiódł oczekiwania; prowadzona przez niego drużyna zajęła zaledwie jedenastce miejsce w tabeli. Później, także bez powodzenia, trenował niżej notowaną stołeczną ekipęBella Vista, z którą na koniec rozgrywek 2008/2009 spadł do drugiej ligi urugwajskiej.
W 2009 roku Matosas objął funkcję szkoleniowca peruwiańskiegoUniversidadu San Martín z siedzibą wLimie, z którym zajął piąte miejsce w tabeli, kwalifikując się do rozgrywekCopa Sudamericana. W maju 2010 powrócił do Danubio, lecz tym razem nie potrafił nawiązać do osiągnięć odnoszonych z tym klubem podczas pierwszego pobytu. W styczniu 2011 podpisał umowę z meksykańskimQuerétaro FC, w którym grał już podczas swojej kariery zawodniczej. Drużynę tę prowadził przez następne siedem miesięcy z przeciętnymi wynikami. We wrześniu 2011 został treneremClub León z drugiej ligi meksykańskiej, jednak funkcję tę objął formalnie dopiero w cztery miesiące później, ze względu na przepis zabraniający trenerom w Meksyku prowadzenia dwóch klubów w jednym półroczu (w jego zastępstwie ekipę Leónu prowadziłPedro Muñoz). Na koniec rozgrywek 2011/2012 awansował z Leónem do najwyższej klasy rozgrywkowej, pokonując w decydującym o awansie dwumeczuCorrecaminos UAT łącznym wynikiem 6:2 (1:2, 5:0). Tym samym prowadzony przez niego klub powrócił do pierwszej ligi po dziesięciu latach, a tam już w pierwszym sezonie okazał się rewelacją rozgrywek, docierając do półfinału fazy play-off i kwalifikując się do rozgrywekCopa Libertadores.
W jesiennym sezonie Apertura 2013 prowadzony przez Matosasa zespół Leónu zdobył pierwsze po ponad 21 latach przerwy mistrzostwo Meksyku, pokonując w dwumeczu finałowymAméricę wynikiem 5:1 (2:0, 3:1). Pół roku później, w wiosennych rozgrywkach Clausura 2014, powtórzył to osiągnięcie, tym razem okazując się lepszym w finale po dogrywce odPachuki rezultatem 4:3 (2:3, 2:0). Tym samym León został pierwszą od niemal dekady meksykańską drużyną, której udało się zdobyć tytuł mistrzowski dwa razy z rzędu. Ze stanowiska trenera zrezygnował w grudniu 2014 po słabszym sezonie w wykonaniu jego podopiecznych. Ogółem szkoleniowcem Leónu pozostawał przez trzy lata – oprócz zdobycia dwóch mistrzostw Meksyku dwukrotnie wziął udział wCopa Libertadores (2013 – runda wstępna, 2014 – 1/8 finału); sporym sukcesem na arenie międzynarodowej było dwukrotne pokonanie brazylijskiego gigantaCR Flamengo podczasCopa Libertadores 2014 (w tym wyjazdowe zwycięstwo 3:2 naMaracanie). Jego drużyna była często chwalona za ofensywny styl gry, a oprócz tego wypromowała do reprezentacji Meksyku nieznanych dotąd szerzej zawodników takich jakEdwin Hernández,José Juan Vázquez,Luis Montes czyCarlos Peña. Skład Leónu uzupełniali natomiast uznani gracze o dużej renomie, między innymiRafael Márquez czy argentyński napastnikMauro Boselli. Sam Matosas jest uznawany za jednego z najwybitniejszych szkoleniowców w historii klubu.
W styczniu 2015 Matosas, mimo ofert pracy z Hiszpanii, Włoch, Brazylii i Bliskiego Wschodu, został trenerem ówczesnego mistrza Meksyku i krajowego giganta –Club América ze stołecznegomiasta Meksyk. Zastąpił na tym stanowiskuAntonio Mohameda, podpisując dwuletni kontrakt z roczną pensją w wysokości dwóch milionów dolarów. Jeszcze w tym samym roku triumfował z Américą w najbardziej prestiżowych rozgrywkach Ameryki Północnej –Lidze Mistrzów CONCACAF, po pokonaniu w dwumeczu finałowym kanadyjskiegoMontreal Impact łącznym wynikiem 5:3 (1:1, 4:2). Jednocześnie jego podopieczni spisali się poniżej oczekiwań wlidze meksykańskiej; będąc faworytami do tytułu zajęli wysokie drugie miejsce w tabeli, lecz z decydującej o mistrzostwie fazy play-off odpadli już w ćwierćfinale. Tydzień później Matosas niespodziewanie zrezygnował ze stanowiska trenera Amériki w wyniku różnicy zdań z zarządem klubu w kwestii polityki transferowej i wzmocnień na kolejny sezon.
W maju 2015 Matosas podpisał umowę z innym meksykańskim zespołem – ekipąClub Atlas z siedzibą wGuadalajarze. Tam nie potrafił jednak nawiązać do sukcesów odnoszonych w Leónie i Américe; po zaledwie sześciu miesiącach został zwolniony z powodu niezadowalających wyników. W czerwcu 2016 został szkoleniowcem saudyjskiegoAl-Hilal ze stołecznegoRijadu.
W październiku 2019 został selekcjoneremreprezentacji Kostaryki.
|
|
|
|
|
|
|
|
