 | |||
| Imię i nazwisko | Gustav Theodore Holst | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 września 1874 | ||
| Pochodzenie | |||
| Data i miejsce śmierci | 25 maja 1934 | ||
| Instrumenty | |||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| |||
Gustav Theodore Holst (ur.21 września1874 wCheltenham, zm.25 maja1934 wLondynie) – angielskikompozytor muzyki poważnej, dyrygent,puzonista i pedagog.
Urodził się w zasymilowanej rodzinie o korzeniach szwedzko-niemieckich jako syn uzdolnionych muzycznie rodziców, sam zaś pobierał lekcje fortepianu i pracował jako organista jeszcze przed rozpoczęciem studiów wRoyal College of Music (1893–1898), gdzie uczył się kompozycji uStanforda i gry na puzonie, na którym grał też zawodowo. W college'u zaprzyjaźnił się zRalphem Vaughanem Williamsem. Zawarte w 1901 małżeństwo z Isabel Harrison zmusiło go do przerwania pracy puzonisty i szukania stałej posady nauczycielskiej. Odbył w tym zakresie pożyteczną, chociaż wyczerpującą praktykę w szkołach dla dziewcząt im. Jamesa Allena (1903–1920), szkole dla dziewcząt im. Świętego Pawła (od 1905), w Morley College (1907–1924), a później na uniwersytecie w Reading i w Royal College of Music. W 1907 urodziła mu się córka Imogen.
Niewiele miał wówczas czasu na komponowanie, a jego utwory z tego okresu utrzymane były w stylu na poły wagnerowskim. Jednak pod wpływem Vaughana Williamsa i ich wspólnej pasji zbierania pieśni ludowych rozwinął własną osobowość muzyczną. Ciekawość otworzyła także umysł Holsta na bardziej egzotyczne wpływy: trzy z jego dzieł (suitaBeni-Mora, chóralneHymny z Rigwedy i operaSavitri) to efekt urlopu spędzonego w Afryce Północnej i zainteresowań literaturą sanskrycką, np. utwórThe Cloud Messenger op. 30 jest zainspirowany utworem Meghaduta autorstwaKalidasy[1]. Bliższe pieśniom ludowym są suity na orkiestrę wojskową i suitaSt. Paul, którą napisał dla orkiestry szkolnej. Potem powstał jego najsłynniejszy cykl,Planety, skomponowany w latach 1913–1916 w wyniku przypadkowej rozmowy o astrologii.
Podczas I wojny światowej uczestniczył w wojnie na Bliskim Wschodzie. Po powrocie do kraju wykonaniePlanet uczyniło go czołowym kompozytorem angielskim. Od tego momentu musiał łączyć obowiązki kompozytora i nauczyciela. W 1923 poważna choroba trwale nadwyrężyła jego zdrowie, ograniczyła możliwości twórcze i prawdopodobnie skróciła życie. SurowośćKoncertu fugowego,Uwertury orazSymfonii chóralnej tłumaczono skutkami choroby, ale bardziej otwarte opery:The Perfecty Fool (Głupiec doskonały, 1922),At the Boar’s Head (1925),The Wandering Scholar (Wędrowny uczony, 1934) i utwory takie, jakHammersmith (1931) zaprzeczyły temu. Późniejsze kompozycje, a wśród nich zainspirowany przez Hardy’egoEgdon Heath na orkiestrę i pieśni Humberta Wolfe’a pokazały Holsta od najlepszej strony.
